Rozdzial

 1 8 |        łzy poczęły się toczyć z wolna po jej policzkach.~- Niech
 2 10|   pochodem.~Lecz posuwali się z wolna, bo latarnie w mieście wcale
 3 10|  dojrzeć. Atacynus począł drugą wolną ręką narzucać na nią gwałtownie
 4 13| ciężarem, jak dźwiękiem. Idąc z wolna i oglądając się, czy z domu
 5 17|    wyciągnąwszy ramię położył z wolna dłoń na jego głowie.~- Idź
 6 20|        się po piersiach.~Lecz z wolna uspokoili się, bo chęć dalszego
 7 22|       piersi; odtrącił go drugą wolną ręką. Kaptur spadł mu z
 8 22|     które zamieszkiwała ludność wolna, żywiona kosztem państwa,
 9 24|        w oczy Chilona i mówić z wolna a dobitnie, jakby chciał,
10 24|        się przebaczenia.~Lecz z wolna wracała mu przytomność,
11 25| marzenia jego rozpraszały się z wolna i nie od razu odzyskał poczucie
12 29|     przylądka Misenum, wracał z wolna, wstępując do miast nadbrzeżnych
13 29|    własny egoizm, obecnie zaś z wolna przyuczał się do myśli,
14 29|        Winicjusz widział, jak z wolna policzki jej poczęły się
15 31|        większe, czerwieńsze i z wolna staczało się za szczyty
16 38|  rozmowę z tobą, gdy z pierwszą wolną chwilą przybędę do Rzymu.
17 39|       wieczora opanowywał ich z wolna. - Jak tu cicho i jaki świat
18 42|      już ani tak pusta, ani tak wolna jak za Ardeą. Tłumy dążyły
19 47|        za mną.~Po czym zszedł z wolna z wodociągu, owi zaś, których
20 47|     stali na drodze, odjechał z wolna do pretoriańskich szeregów.~
21 49|  płomieni i słupy skier. Lecz z wolna żarzące się w głębi zgliszcza
22 49|    cezarem.~Po czym jął mówić z wolna i dobitnie, głosem, w którym
23 51|    mirreńskiej, ale Eunice jest wolną, a waza pójdzie ze mną.
24 56|      pozostawali mu nieznani. Z wolna liczba walczących zmniejszała
25 56|         Po czym otworzyły się z wolna obie połowy bramy, ukazując
26 56|      dążyli do swoich miejsc. Z wolna uciszał się gwar i amfiteatr
27 56|            Pieśń przechodziła z wolna w żałosną, pełną bólu elegię.
28 57|        chciałbyś, by Ligia była wolną? Chłopiec podniósł oczy
29 57|     uzdrowi ją, albowiem będzie wolna. - Mniemasz, że stróże się
30 61|        brzegu i pogrążają się z wolna w nieskończoność. Oboje
31 62|        zdumienie przechodziło z wolna w niepokój.~Tymczasem zapadł
32 63|        powiekami, spłynęły mu z wolna po twarzy.~I umarł.~A wtem
33 70|         odcień zielony, który z wolna, coraz wyraźniej bramował
34 71|        a podnóża ich zapadały z wolna w cień. Trzody wracały do
35 73|       mogły się przydać. Lecz z wolna Tygellin począł tłumaczyć