Rozdzial

 1 1 |      południa i jak zwykle, zmęczony bardzo. Poprzedniego dnia był na
 2 1 |         wypadku i widząc, że cierpię bardzo, zabrał mnie do siebie,
 3 2 |          mimo woli.~- Kocham i cenię bardzo Wespazjana - odrzekł Aulos -
 4 7 |             zarazem czuł, że jest mu bardzo droga i że naprawdę mógłby
 5 8 |              Winicjusz może przysłać bardzo dużo niewolników, więc Ursus
 6 9 |              piękny sen, ale zarazem bardzo kochana, i zbliżywszy usta
 7 9 |           takich ogrodach mógłby być bardzo szczęśliwy.~Lecz wreszcie,
 8 9 |            Winicjusz był inny, dobry bardzo, ale od wczorajszej uczty
 9 9 |      wielkich płomieniach, obie były bardzo blade. Rozmowa ich rwała
10 12|            jej Logos nie byłby chyba bardzo wszechmocny, a raczej musiałby
11 12|             ich bóg to jakiś curator bardzo dobrowolny. Ha, niechże
12 13|      spojrzał na nią i wydała mu się bardzo piękna. Po chwili, gdy okręciwszy
13 19|             przebaczać, za cudze nie bardzo wolno się mścić, ergo, zastanów
14 20|              nieźli ludzie! To nawet bardzo uczciwi ludzie, których
15 20|          wkrótce zgromadził się tłum bardzo liczny. Jak okiem dojrzeć,
16 20|        Chwilami wypoczywał, bo mówił bardzo szczegółowo, ale czuć było,
17 23|   nieśmiertelnych, w których sam nie bardzo wierzył, a których oni uważali
18 27|          miała poczucia, że jest tak bardzo kochana, i gdy myślała o
19 28|              uwierzyć, ja, który nie bardzo wierzę w starych? Wiem z
20 30|              westalce, a Rubria jest bardzo piękna.~Tu zamyślił się
21 30|             bawić. Ty, Marku, jesteś bardzo pięknym chłopcem i temu
22 32|            że przyczynił się do tego bardzo biedny i zgłodniały syn
23 33|    zaczerwieniła się i wraz pobladła bardzo, po czym jęła spoglądać
24 37|            wstręt i pogardę. Tyś już bardzo zmieniła duszę moją i tak
25 40|             I widzę przy tym, że nie bardzo cenisz mój talent i moją
26 50| przenikliwość, panie! O... być może! Bardzo być może!~- Teraz rozumiem,
27 56|              z westalką Rubrią i nie bardzo dotąd zważał na widowisko,
28 57|               Ale ona jest osłabiona bardzo i od rana leży z zamkniętymi
29 61|          pretorianów. Noc była jasna bardzo - i pełnia, tak że można
30 63|              Aureolusa, na które nie bardzo zważano, myśli bowiem zajęte
31 63|               Byłem, Panie, biedny i bardzo nieszczęśliwy, a oto teraz
32 64|          przyda się jednak Barankowi bardzo i potrafi mu się przysłużyć
33 66|            oblubieniec. On zaś blady bardzo, z czołem pokrytym kroplami
34 68|              będąc jeszcze osłabioną bardzo i nie mogąc chodzić o własnej
35 71|            Ciebie, bom się spracował bardzo."~Przechodząc więc koło