Rozdzial

 1 1 |         ciało. Myślałem, że gdy słońce zejdzie, ona rozpłynie mi
 2 2 |         wcześniej jednak, zanim słońce nie przejdzie w stronę świątyni
 3 2 |  upodobany i śliczny.~Tymczasem słońce przetoczyło się dawno za
 4 2 |         zbliżywszy się rzekł:~- Słońce zachodzi, więc strzeżcie
 5 7 |       słyszysz ten gwar w domu? Słońce się zniża i goście już wkrótce
 6 7 |         się młodzian, jasny jak słońce, który rzekł mi jeden tylko
 7 8 |       pomoc dziewczynie albo że słońce podściele pod nią promienie
 8 9 |       uczynił się dzień jasny i słońce zajrzało do atrium, więc
 9 14|       mijają chmury pokrywające słońce, a natomiast poczęła się
10 20|        na nowo. Aż ledwo weszło słońce, wpadła Maria z Magdali,
11 21|        długo, aż na Zatybrze, i słońce było już bliskie wschodu,
12 29|     przygrzewało coraz gorętsze słońce. Na Via Appia, która była
13 31|         ptaki z Indyj i Afryki. Słońce przebiegło już większą część
14 31|      czemuś przecząc. Tymczasem słońce stało się większe, czerwieńsze
15 32|       morze nieprzebrane i jako słońce. Ale porwać ją przemocą
16 36|      twarzami spieczonymi przez słońce, przepędzili naprzód przez
17 36|        w chwili, gdy zachodzące słońce zanurzało się w topieli.
18 36|   przyborami do wygód i stroju. Słońce dobrze już schodziło z południa,
19 36|         w ogniu...~Rzeczywiście słońce zachodziło dnia tego dziwnie.
20 36|       jakby krwią i w miarę jak słońce zasuwało się coraz bardziej
21 42|     Dzień uczynił się zupełny i słońce oświeciło szczyty otaczające
22 45|     spadają deszczem na ziemię, słońce się zaćmiewa, ziemia otwiera
23 54|     przestał mu ciężyć ołowiem. Słońce ranne podniosło się nad
24 54|    głazie czekał na list Ligii. Słońce wzbiło się już wysoko na
25 56| złowrogich skazańców.~Tymczasem słońce podniosło się wysoko i promienie
26 56|         zdjęto velarium, bo już słońce zniżyło się znacznie.~Tłumy
27 57|         ROZDZIAŁ LVII~Tymczasem słońce zniżyło się ku zachodowi
28 62|        i jaśniał nad ludźmi jak słońce albo jak bóstwo straszne,
29 70| podróżni mieli na nogach.~Potem słońce wychyliło się przez przełęcz
30 71|     wśród oddziału pretorianów. Słońce zniżyło się już nieco ku
31 71|       tu panował nieprzerwanie.~Słońce chyliło się jeszcze bardziej
32 71|       Wodom. Na wrzosach leżało słońce czerwone. Przy źródle centurion
33 73|        się wszyscy. Nieraz, gdy słońce zachodzi lub gdy księżyc
34 73|      się świt życia, a dla mnie słońce już zaszło i zmierzch ogarnia