Rozdzial

 1 2 |            Po upływie pół godziny wyszedł i kazawszy sobie przynieść
 2 4 |         naszych! -rzekł.~I prędko wyszedł z powrotem do atrium, by
 3 7 |          i krokiem równym, cichym wyszedł z triclinium.~Akte w tej
 4 10|           rzeźnika na Karynach.~I wyszedł z atrium, w całym zaś domu,
 5 11|       mówić o zemście.~I wreszcie wyszedł z głową bezradną, pełną
 6 11|          gdyby nie to, że od Akte wyszedł jak złamany, w takim wyczerpaniu
 7 12|        Ursusa mógł zobaczyć!...~I wyszedł śpiesznie. Petroniusz zaś
 8 12|           Atriensis skłonił się i wyszedł.~Petroniusz zaś począł mimo
 9 13|          skłoniwszy się powtórnie wyszedł.~- Cóż powiesz o tym szlachetnym
10 17|         mu powrót Kwartusa, który wyszedł z budynku z drugim człowiekiem,
11 19|        uczynił zadość rozkazowi i wyszedł. Z Karyn do Cyrku, przy
12 20|       samej zaś chwili z hypogeum wyszedł starzec przybrany w płaszcz
13 21|           gladiatorów i żaden nie wyszedł z całymi żebrami. Nie mówię,
14 22|    zamykających dalsze mieszkania wyszedł człowiek z sitem w ręku
15 24|          Po czym wziąwszy płaszcz wyszedł śpiesznie. Odnaleźć kogoś
16 27|       straszliwie i gdy Nazariusz wyszedł po wodę dla ptaków, rzekł:~-
17 28|        wschodnim i zachodnim, żeś wyszedł z duszą z rąk podobnych.
18 30|        się rozchodzić. Petroniusz wyszedł z Winicjuszem i rzekł mu:~-
19 39|          mnie", i udając śpiącego wyszedł, a na odchodnym rzekł jeszcze: "
20 43|             Za bramą Nomentańską; wyszedł do Ostrianum... od dwóch
21 49|        oblekła się bladością.~Wtm wyszedł Epafrodyt, wyzwoleniec cezara,
22 49|   Tygellin skłonił się cezarowi i wyszedł z twarzą spokojną i pogardliwą.
23 49|         ale gdybym wziął lutnię i wyszedł z nią na pole Marsowe, gdybym
24 56|       miłościw. - Amen.~Winicjusz wyszedł z cuniculum i udał się do
25 57| dowiedziawszy się o jego powrocie wyszedł do niego i spytał:~- Cóż?...
26 57|            który czuwał całą noc, wyszedł na jego spotkanie, ów zaś
27 57|          strony Neronowego cyrku. Wyszedł wówczas z chaty i począł
28 62|        jak raniony gad, z ust zaś wyszedł mu krzyk, raczej do krakania
29 62|         światłem. Wreszcie jednak wyszedł z cienia i mimo woli, jakby
30 62|       wargi poruszyły się lekko i wyszedł z nich zaledwie dosłyszalny
31 66|       podium i z ciemnej czeluści wyszedł na jasno oświeconą arenę
32 67|          gdzie są, lecz z ust jej wyszedł tylko cichy szept, w którym
33 74|      patrzy na boski posąg, który wyszedł spod dłuta mistrza.~- Eunice -