Rozdzial

 1 5 |  nadchodziła. Wieczorem dopiero ozwał się młotek przy bramie.~
 2 7 |      chwili niski, znajomy głos ozwał się z drugiej strony:~-
 3 7 |       mnie...~Lecz w tej chwili ozwał się głos Akte, która spoczywała
 4 11|    milczenia, po czym Winicjusz ozwał się:~- A może ją urzekła?
 5 17|      Chrystusów będzie z tobą - ozwał się - Chilo - ty zaś; .Kwartusie,
 6 26|      ciężką robotę!"~Głośno zaś ozwał się:~- Hej, niewolniku!~
 7 32|         powody. Wówczas dopiero ozwał mu się w duszy krzyk: "W
 8 45|  strasznego. A wtem w podziemiu ozwał się głuchy grzmot, jeden,
 9 47|      ręce i uderzywszy w struny ozwał się słowy Priama:~- O gniazdo
10 48|           Co za walne bóstwo! - ozwał się z tyłu głos Chilona. -
11 49|    przez atrium.~- Tygellinie - ozwał się Nero - czy ty mnie kochasz?~-
12 49|       tak w milczeniu.~Wreszcie ozwał się głosem tragika:~- Zeusie,
13 49|      chwili potrząsnął rękoma i ozwał się:~- Jakież kary i jakież
14 51|      tylko rozkaz oddać pismo - ozwał się setnik.~- Tak. Nie będzie
15 51|        dla Lwów!~- Mirmilonie - ozwał się spokojnie Petroniusz -
16 53|       Nagle wśród zgromadzonych ozwał się głos kobiecy, pełen
17 54|    chwilę umilkli obaj, po czym ozwał się głuchy głos Winicjusza:~-
18 56|         się, że w pobliżu kraty ozwał się jakiś znajomy mu głos.
19 56|      drzwi.~W całym amfiteatrze ozwał się pomruk: - Chrześcijanie!
20 57|   amfiteatru, pomyślał chwilę i ozwał się: - Te widowiska, w których
21 57|         i milczące. Tu i ówdzie ozwał się poklask i ścichł zaraz.
22 57|   Winicjusz.~- Jestem, panie! - ozwał się głos wśród dżdżu.~-
23 58|      spomiędzy bliższych rzędów ozwał się jakiś głos spokojny
24 59|         rzekł Tygellinus. Na to ozwał się Petroniusz:~- Mylicie
25 60|    żądzę śmierci.~Wtem tuż obok ozwał się głos dozorcy Cuchnących
26 60|         Dobrze, ale wypijemy! - ozwał się dozorca.~Po czym wyznaczył
27 60|         odpowiadając sam sobie, ozwał się:~- Tak!... Ale tam są
28 63|            Chyba nie może być - ozwał się Witeliusz.~- A czy ja
29 66|        czekano już długo. Nagle ozwał się przeraźliwy głos mosiężnych
30 66|     głuchy, podobny do jęku ryk ozwał się z areny, po którym ze
31 70| Nazariusz.~Lecz Piotr po chwili ozwał się przysłoniwszy oczy dłonią:~-
32 71|   oburzenia lub wściekłości nie ozwał się w tłumie. Twarze były
33 74|    powiódł oczyma po obecnych i ozwał się:~- Weselcie się i odpędźcie