Rozdzial

 1 1  |       Herę w chwili, gdy prosi Sen o uśpienie Zeusa. Petroniusz
 2 1  |        za nią, jak tęsknił ten Sen, wyobrażony na mozaice w
 3 1  |     świątyni Mopsusa, aby mieć sen wróżebny. Otóż we śnie pojawił
 4 2  |       że w tej chwili zamglony sen zmienia się w kształt coraz
 5 7  |        stała - cudna jak cudny sen, harmonijna jak dzieło Praksytelesa
 6 7  | tamowało jej oddech. Jak przez sen ujrzała tysiące lamp migoczących
 7 7  |       i na ścianach, jak przez sen usłyszała okrzyk, którym
 8 7  |   zapomnienie, jakby ją morzył sen.~Lecz bliskość jej poczęła
 9 7  |      mogłaś zostać chyba przez sen.~- A gdyby cezar kazał?~-
10 7  |        noc w świątyni, by mieć sen wróżebny, po czym wrócił
11 7  |     chrapiąc lub oddając przez sen zbytek wina, a na pijanych
12 9  |        tylko piękną jak piękny sen, ale zarazem bardzo kochana,
13 18 |  słońca, poezji i zmienionej w sen rzeczywistości, i zmienionego
14 18 |        Postaraj się, by to był sen wróżebny. Niech na twym
15 20 |     bez rady i nadziei. Co ich sen zmorzył (bo i noc przed
16 22 |    potem usłyszał, jakby przez sen; okrzyk Ligii: "Nie zabijaj!" -
17 23 | wierzył. Zdawało mu się, że to sen albo gorączka stawia przed
18 26 |        następnie rzekła mu, że sen ją odbiegł, że trudu nie
19 26 | dotychczas zdaje mi się, że to sen i że ni uszom, ni oczom
20 26 |     począł w nim huczeć. Nawet sen, mimo nieprzespanych dwóch
21 35 |        do firanek.~- Obyś miał sen przyjemny i błogi! - zawołał
22 36 |       minie wkrótce jak krwawy sen, drugi zaś, ów starzec przybrany
23 39 |  ostatnich nocach opuścił mnie sen. Nieraz, gdym zdrzemnął
24 39 |         jakby już ukoiły duszę Sen i Śmierć. To dla mnie coś
25 51 |        zmieniała jakby w boski sen.~Lecz zanim hymn był skończony,
26 52 |     dusza i skowyczy serce, to sen. Lecz ryk zwierząt mówił
27 54 |     się mieszać. Widział przez sen Nerona i Poppeę trzymającą
28 56 |   orgię krwi, jakby w straszny sen, jakby w potworny majak
29 61 |       sprawy życiowe jak przez sen. Wszystko wydawało mu się
30 67 |      westchnieniem i zapadła w sen głęboki, którego oczekiwał
31 74 |    albowiem mówił, że morzy go sen i chciałby jeszcze oddać
32 Epi|   życie swoje i świata w jakiś sen niedorzeczny, fantastyczny