Rozdzial

 1 4  |       Spokojna jest, ale i w jej piersiach nie brak ran bolesnych.
 2 7  |       sobie ołowiane ciężarki na piersiach, ale i to nie pomogło...
 3 7  |      świecie! Oprzyj mi głowę na piersiach i zmruż oczy.~A jej tętna
 4 7  |  skrzyżował olbrzymie ramiona na piersiach i toczył oczyma tryumfatora
 5 9  |         jakby wezbranych mlekiem piersiach, niosła na ręku dziecko
 6 14 |          złożywszy głowę na jego piersiach jął powtarzać wśród łkań:~-
 7 20 |      ręku, ani złotej tablicy na piersiach, ani szat usianych w gwiazdy
 8 20 |        Wszyscy zatrzymali dech w piersiach i cisza zrobiła się jeszcze
 9 20 |      ręce łkając lub bili się po piersiach.~Lecz z wolna uspokoili
10 22 |    począł patrzeć tamując dech w piersiach.~I nie mylił się, z. sieni
11 22 | naprzeciw, uspokoił się nieco. W piersiach brakło mu już tchu, siadł
12 22 |       lód, serce przestaje bić w piersiach, po krzyżu chodzą roje mrówek...
13 29 |        głowę zaś złożyła na jego piersiach. Winicjusz widział, jak
14 31 |         nagle serce zamarło mu w piersiach. Oto zdawało mu się, że
15 34 |        poczęła im tamować dech w piersiach. Ligia stała oparta plecami
16 39 |        również zatrzymały dech w piersiach...~Nagle ciszę przerwał
17 45 |      wszyscy, zatrzymując dech w piersiach, czekali na to, co się stanie.
18 47 |        wszyscy zatrzymali dech w piersiach, czekając, czy nie wypowie
19 56 |    Wówczas Kalendio przykląkł na piersiach Galla, wydobył krótki nóż,
20 56 |     członki, miecze topiły się w piersiach i brzuchach, pobladłe usta
21 56 |    winien, że zamiast serca ma w piersiach kawał sera! - zawołał Senecjo.~-
22 58 |         zatrzymał również dech w piersiach. Głos Kryspusa rozlegał
23 60 |       powstały mu na głowie, a w piersiach zamarł krzyk rozpaczy. Amfiteatr,
24 60 |     serce poczęło mu skowyczeć w piersiach z bólu i miłości, a z bólem
25 61 |         Ona składała mu głowę na piersiach i rozmawiali cichymi głosami
26 66 |           serca natomiast biły w piersiach, jakby je chciały rozsadzić.
27 66 |        Po czym rozdarł tunikę na piersiach, odkrył blizny; pozostałe
28 70 |          się echem w tysiącznych piersiach. Cezar pławił się we krwi,
29 71 |      zatrzymali również oddech w piersiach, sądząc, że chce przemówić,
30 73 |         dziś co dzień kołyszę na piersiach, bliską była męki i zagłady,
31 74 |          białego kwiatu, na jego piersiach. Wówczas oparł ją na wezgłowiu,
32 Epi|        zaś roztworzył płaszcz na piersiach.~- A więc czas! - rzekł