Rozdzial

 1 1 |          jego posągu.~Unctuarium pełne było słonecznego światła
 2 7 |     przesycone zapachem kwiatów, pełne woni olejków, którymi śliczne
 3 8 |     czuła jeszcze na ustach jego pełne zwierzęcej żądzy i palące
 4 9 |    widziała te wspaniałe ogrody, pełne cyprysów, pinij, dębów,
 5 10|   fioletowej, tak że całe atrium pełne było różnokolorowych promieni.
 6 20|  Winicjuszowi wydawały się jakby pełne tęsknoty. Chwilami ucho
 7 22|      zbyt wysokie i zbyt wąskie, pełne komórek i zakamarków, w
 8 23|      lecz zwróciła na niego oczy pełne smutku.~- Pokój z tobą! -
 9 25|         oczy ku górze tak ufne i pełne wesela, jakby zlało się
10 27|          flamingów, których miał pełne ogrody.~Ligia rozumiała,
11 31|          i inne mniejsze tratwy, pełne cytrzystek i harfiarek,
12 33|      Lecz naokół widziała jasne, pełne dobroci spojrzenia, Apostoł
13 36|         lud. Gotowano się też na pełne zapału powitanie.~Tymczasem
14 36|  pojawiły się wspaniałe karruki, pełne skoczków, tancerzy, tancerek
15 40|        Nero rzucił mu spojrzenie pełne pogardy.~- Ja mam patrzeć
16 43|        za rzekę.~Zatybrze jednak pełne było także dymu i uciekających
17 44|          po pięć i sześć pięter, pełne bud, kramów, drewnianych
18 45|       domy modlitwy spłonęły lub pełne są dymu, jak całe Zatybrze.~-
19 45|      twarze, jakby wniebowzięte, pełne nadziemskich uśmiechów,
20 45|      było przyśpieszone oddechy, pełne przerażenia szepty: "Jezus,
21 46|     przechodzącego przez pożogę, pełne gwaru, krzyków, gróźb, nienawiści
22 48|       się jakieś odległe krzyki, pełne wściekłości i przerażenia.
23 53|        piasek przesiąknie krwią, pełne będą doły ciał waszych,
24 56|  dziewczęta wznosiły ku nim oczy pełne miłości, oni zaś upatrywali,
25 56|          niemniej jednak groźne, pełne fanatyzmu słowa Kryspa i
26 56|        setki niewolników wniosły pełne podarunków kosze, z których
27 62|     dalej i dalej, zadając sobie pełne zdumienia pytania. "Zali
28 62|           Szły za nim inne wozy, pełne dworzan w świetnych strojach,
29 63|       oczy jego rzucały wiecznie pełne niepokoju i złości spojrzenia,
30 64| ułatwiające odbudowywanie domów, pełne ulg dla właścicieli, oraz
31 71|      chwili, uroczyste i zarazem pełne oczekiwania, niektórzy bowiem
32 71|          po raz ostatni źrenice, pełne niezmiernego spokoju, ku