Rozdzial
1 2 | porzucić ten dom gościnny, widzę, że cierpienie w nim więcej
2 2 | zaglądając do środka - tu zaś widzę prozę gęsto nimi przeplataną.~-
3 3 | Teoklesem, i myśli, że tego nie widzę. Niegdyś kochałem ją, a
4 7 | odpowiedziała jakby ze smutkiem:~- Widzę go jednak... On także ma
5 7 | a jam cię widział... I widzę cię taką dotąd, chociaż
6 20| tam, niedaleko starca, widzę Urbana, a. przy nim jakąś
7 21| nakazał wyraźnie miłować mnie? Widzę, że nigdy nie zrobię z ciebie
8 28| jest zupełnie pewne, nie widzę zatem powodu, dlaczegobym
9 28| mi się, że w tej chwili widzę słodką twarz Ligii i jej
10 28| miłość niż groza." A teraz widzę, że w pewnych wypadkach
11 28| żyję ciemnościach, jak nie widzę przed sobą dróg pewnych
12 33| twarzą i począł mówić:~- Widzę, że szczęście może między
13 39| i żądza, a teraz dopiero widzę, że można kochać każdą kroplą
14 40| wyjałowiał, Tygellinie! I widzę przy tym, że nie bardzo
15 41| wzruszoną i smutną, choć widzę, że z tym, co wam na próbę
16 41| czuję, że ogarniam to, co widzę, w całości i że w moim zachwycie
17 41| muzyce. Gdy gram i śpiewam, widzę takie rzeczy, o których
18 41| czuję je tylko. Czuję bogów, widzę Olimp. Jakiś wiatr zaziemski
19 45| dla nich miłosierdzia... Widzę Cię, Chryste! Gwiazdy spadają
20 45| wśród gromów i grzmotów. Widzę i słyszę Cię, o Chryste!~
21 50| dowcip nie jest z ołowiu. - Widzę, że twój Zakon nie zabrania
22 50| jest biednym, pani, a ja widzę je w tej chwili. Lecz wówczas
23 51| gaje Pafijskie! Gdy cię widzę w tej Coa vestis, zdaje
24 57| pozostali w domu. Teraz jednak widzę, że mnie samemu nie podobna
25 57| niedbale. Wtem Niger rzekł:~- Widzę przez mgłę światełko...
26 58| swoim drzewie, mówił dalej - Widzę otwarte niebo, ale widzę
27 58| Widzę otwarte niebo, ale widzę otwartą i otchłań... Sam
28 59| nie zobaczę, albowiem nie widzę w nocy.~A cezar odpowiedział
29 60| rękach Winicjusza, rzekła:~- Widzę cię - i wiedziałam, że przyjdziesz.~
30 70| zbliża się ku nam? - Nie widzę nic - odpowiedział Nazariusz.~
31 73| portyku, pod którym piszę, widzę naszą spokojną zatokę, a
|