Rozdzial

 1 2 |      słowa przemówić.~Petroniusz spojrzał na niego jakby z pewną zazdrością.~-
 2 2 |     przez Winicjusza uprzedzony. Spojrzał też pytającym wzrokiem na
 3 2 |          chwili gdy w triclinium spojrzał na nią bliżej, pomyślał
 4 7 |    wzmianki o zazdrości, owszem, spojrzał na niego z wdzięcznością
 5 12|       który był także przesądny, spojrzał na Petroniusza z nagłym,
 6 12|         Chory jestem!~Petroniusz spojrzał na niego z pewnym politowaniem.
 7 12| pozostała nieruchoma. Petroniusz spojrzał po niewolnikach, między
 8 13|      świeciła radość.~Petroniusz spojrzał na nią i wydała mu się bardzo
 9 14|        zatrzymał się na chwilę i spojrzał tak na Petroniusza, jak
10 16|       Chilo, który był tchórzem, spojrzał na Winicjusza i w mgnieniu
11 17|        dziewicę...~Tu przerwał i spojrzał ze zdumieniem na robotnika,
12 26|         nieszczęśliwą.~Winicjusz spojrzał na nią, jak gdyby to, co
13 27|           Kryspowi opadły ręce i spojrzał ze zdumieniem na mówiącego,
14 30|         Krotona silniejszy.~Nero spojrzał na niego ze zdziwieniem.~-
15 32|        teraz na samą myśl o tym. Spojrzał na Chilona, który, wpatrując
16 42|   Juniusz. - A Zatybrze?~Juniusz spojrzał na niego ze zdziwieniem.~-
17 43|   jeszcze nie tknięta. Winicjusz spojrzał z wdzięcznością w niebo
18 43|       tłumy, na bójki i grabież, spojrzał uważniej na otaczające go
19 45|         więc powstrzymawszy muła spojrzał groźnie na starego Greka
20 50|   Winicjusza, zginąłem.~Tygellin spojrzał na Nerona.~- Czyby nie było
21 54|      blednąc Winicjusz. Żołnierz spojrzał na niego ze współczuciem
22 54|          kształt ryby.~Winicjusz spojrzał na niego bystro. - ...I
23 57|  schwytany na haniebnym uczynku, spojrzał z przestrachem i odpowiedział
24 57|        chrześcijaninem?~Chłopiec spojrzał pytającym wzrokiem na Winicjusza,
25 57|    odrzekł Winicjusz. Petroniusz spojrzał na niego ze zdziwieniem,
26 57|     przykład życie jak jego."~Tu spojrzał na Winicjusza, który również
27 58|   położyć go na drzewie, lecz on spojrzał raz jeszcze naokół i zawołał:~-
28 62|         w Chrystusa!...~Tygellin spojrzał na niego ze zdumieniem: -
29 63|        dość już krwi!~A Tygellin spojrzał na niego szydersko i rzekł: -
30 65|      rzekł po chwili. Tygellinus spojrzał na niego ze zdziwieniem.~-
31 66|        nieobliczalne następstwa.~Spojrzał więc raz jeszcze na Subriusza