Rozdzial

 1 1 |         Pomponii Grecyny. Zresztą oboje przywiązali się do niej
 2 2 |          męża:~- Starzejemy się i oboje lubimy coraz więcej domowe
 3 2 |     pliszka, do której nawykliśmy oboje.~Petroniusz patrzył teraz
 4 4 |        jak własne nasze dziecko i oboje z Pomponią miłujemy cię
 5 5 |        przelał w nią swą otuchę i oboje poczęli oczekiwać wieści
 6 6 |   utworzyłby z was cudowne grupy. Oboje jesteście piękni, a więc
 7 8 |        Akte musiała mieć rozum za oboje. Wyjdą. Tak! Nikt ich nie
 8 8 |          ukląkł po chwili także i oboje poczęli się modlić w domu
 9 10|        istotnie skry klejnotów, i oboje z Petroniuszem poczęli się
10 10|        być!~I chciał iść, a tamci oboje go wstrzymywali.~Lecz nagle
11 29|         mi się, że oczarowano nas oboje. - A gdybyś - rzekł Petroniusz -
12 38|        mówię: będziemy Mu służyli oboje, póki starczy nam przędzy
13 39|       Marku.~Po czym umilkli znów oboje, nie mogąc słów dobyć z
14 39|          I w tej chwili czuli się oboje ogromnie szczęśliwi, albowiem
15 39| sprawiedliwość w spokoju.~Umilkli oboje, patrząc w przyszłość; on
16 39|          w vivariach...~I poczęli oboje nasłuchiwać. Tymczasem pierwszemu
17 39|      przepełnione.~Po czym weszli oboje do domku Linusa, przeprowadzeni
18 40|     zmartwychwstał, to może i was oboje obronić od śmierci.~- Może -
19 42|           kłęby w fale płomienne. Oboje ciągnęły się od krańca do
20 51|      odszedł, a w godzinę później oboje w wieńcach róż i z zamglonymi
21 51|   będziesz próbował, to zginiecie oboje.~- Tak jest! Rozumiem! -
22 61|    głosami o miłości i o śmierci. Oboje mimo woli, w myślach i rozmowach,
23 61|          i tracili jego poczucie. Oboje byli jak ludzie, którzy
24 61|           wolna w nieskończoność. Oboje zmieniali się stopniowo
25 64|       Wyobrażał sobie, że wówczas oboje z Ligią wezmą się za ręce
26 65|          Krotona.~- W takim razie oboje są ocaleni - odpowiedział
27 68|       uśmiechem, a potem wznieśli oboje oczy ku zorzom wieczornym.
28 69|  wściekłości i szału Nerona. Lecz oboje rozumieli już, że gdy Chrystus
29 69|            który ma przewieźć nas oboje do Neapolis i Sycylii. Szczęśliwy
30 73|          duszę nieśmiertelną i że oboje miłujemy się w Chrystusie,
31 73|       potrafi. O mój Petroniuszu, oboje z Ligią cieszymy się nadzieją,