Rozdzial
1 4 | Jednakże zmarszczka nagłego gniewu i bólu zjawiła mu się na
2 4 | im chodzi.~I mowa jego z gniewu, z bezsilnej wściekłości
3 6 | jego nie znać było nawet gniewu, tylko w oczach mignął mu
4 7 | potężny, by je w chwili gniewu podeptać. Cezarowi spodobało
5 7 | Wiedziała, że pod groźbą gniewu cezara nie wolno nikomu
6 14| własnej bezsilności, z żalu, gniewu i niepokonanej tęsknoty,
7 17| przybrała wyraz dzikiego gniewu i groźby.~- Co tobie jest? -
8 20| starości zatęchło." I obok gniewu doznał jakby uczucia zawodu,
9 20| wnet zmienił się w burzę gniewu przeciw chrześcijanom w
10 21| daznawał piekącego bólu i gniewu, czuł zaś zarazem, że ów
11 23| twarz skurczyła mu się z gniewu, po czym jął mówić w uniesieniu:~-
12 23| mnie zabić?~I pobladł z gniewu i osłabienia. Lecz Ligia,
13 24| nowin obawiał się mojego gniewu.~- Bylem go znalazł, to
14 25| nie wolno chować w sercu gniewu.~- Ligio - rzekł wówczas -
15 26| nie zwrócił na nią swego gniewu; z tego samego powodu, gdyby
16 27| zniszczy płomieniem swego gniewu? A ja ci mówię: bogdajbyś
17 37| byłbym nie umiał ukryć gniewu i musiałbym walczyć z chęcią
18 37| zachcianki płyną tylko z gniewu na cezara, który jest jeszcze
19 41| nakazuję ci zaślubić. Pełen gniewu i nagłego zdziwienia wzrok
20 44| nadchodzi sędzia w dniu gniewu i klęski." Tak to ruchliwa
21 45| niszczący. Wybiła godzina sądu, gniewu i klęski... Pan zapowiedział
22 46| powodując wybuchy nadziei albo gniewu, strachu lub wściekłości.
23 49| przybierać na przemian wyraz gniewu, żalu, współczucia, oburzenia.
24 50| panie. Cezar Kajus uląkł się gniewu Jehowy. I podnieśli głowy,
25 50| powstałym pod wpływem zazdrości, gniewu i obrażonej miłości własnej.
26 56| miłosierdzie, a przyszedł czas gniewu Bożego. Oto za chwilę staniecie
27 56| teraz, że nadszedł dzień gniewu i że miłosierdzia nie zjedna
28 57| Nie chcę ściągnąć na Rzym gniewu Merkurego, którego zawstydzilibyście
29 58| albowiem nastaje dzień gniewu.~A wtem spomiędzy bliższych
30 58| i uroczysty:~- Nie dzień gniewu, ale dzień miłosierdzia,
31 66| ku cezarowi z połyskami gniewu w oczach i z zaciśniętymi
|