Rozdzial

 1 1 |         ściągnięcia posiłków.~- Ach, Heraklea! Znałem tam jedną
 2 1 |       zaprosił go do kąpieli.~- Ach, nie pytam nawet, czy masz
 3 1 |        jej nie błogosławić...~- Ach, Petroniuszu! Łatwiej na
 4 2 | dolatywały stamtąd do atrium.~- Ach, wodzu - rzekł Petroniusz -
 5 5 |   spalone usta i mówił dalej:~- Ach, Nero ma wdzięczne serce.
 6 7 |     przeciwnego z nim zdania.~- Ach, Akte! - odpowiedziała Ligia. -
 7 7 |      wyrwało się jej pytanie:~- Ach, Marku, czy to być może?...~
 8 7 |      cezar łaskawy, wino dobre! Ach, co za szkoda!~I ukrywszy
 9 13|  wspaniałomyślnie obiecujesz.~- Ach, jesteś filozofem? - spytał
10 13|        I którzy za nie płacą?~- Ach, panie, potrzebuję kupić
11 13|      nie zapowiada nic dobrego. Ach! Szczenięta wilcze panują
12 14|         nagroda mnie nie minie. Ach, tak! Jako filozof, pogardzam
13 15|        na tej piękności poznać. Ach, mój drogi! Pomrzemy jako
14 16|         wdzięcznym i pomagać.~- Ach, dostojny trybunie! Nawet
15 20|   rozmyślając, że On umarł. Oj, ach! Jak było ciężko! jak ciężko!
16 24|  Ostrianum i pod naszą bramą.~- Ach! - rzekł Chilo - więc to
17 29|         rozśmiał się i rzekł:~- Ach, zdrajco! Przez niewolników
18 30|       Ja - odrzekł Winicjusz.~- Ach, ty "srogi Aresie"? Czemu
19 30|        domu i do moich ogrodów. Ach, gdyby trzęsienie ziemi
20 32|    Winicjusza z Rzymu w podróż. Ach, gdyby mógł dać mu w dodatku
21 32|      poddaszu, popijając łzami. Ach, panie! Wszystko, coś mi
22 35|        uśpionego Petroniusza.~- Ach, to ty! - rzekł ocknąwszy
23 39|      chciał własnego szczęścia? Ach, słyszałem przecie rozmowę
24 41|    brzegu dojrzeć niepodobna.~- Ach, jakim ty jesteś głębokim
25 41|       może nie być okrutnikiem. Ach, nikt nie uwierzy, a może
26 45|       bruku wnętrznści ludzkie. Ach, panie, gdybyś na to patrzył,
27 49|        radzę jechać do Achai.~- Ach - odpowiedział Nero - czekałem
28 49|   znoszę nędznych komedyj. Phy! Ach, jak to wszystko przypomina
29 51|     pieśni, dlaczegom go użył. "Ach! - pomyślał Petroniusz. -
30 57|    zacisnął pięści i odrzekł:~- Ach, ci chrześcijanie! Spalili
31 57|    zamian za jej uzdrowienie... Ach, ty, Ahenobarbie, chcesz