Rozdzial

 1 1 |       dłoni.~Po czym dodał:~- Na światło Heliosa! Jeśli "boski" Aleksander
 2 2 |          cyprysy padało czerwone światło - i całe powietrze było
 3 2 |        noc otaczały: było jakieś światło, jakieś ukojenie i jakaś
 4 4 |          Żegnaj, radości nasza i światło oczu naszych! -rzekł.~I
 5 8 |   triclinium. Było niebo, zorze, światło i cisza. Dziewczynę chwycił
 6 8 |       blasku, sama wyglądała jak światło. W jej pobladłej twarzy,
 7 8 |        musi ją odebrać... "swoje światło"... Sama powiedziała, że
 8 8 |        przed nią jakieś drzwi na światło, lecz zarazem uczuła, że
 9 9 |          większy zamęt. Drzwi na światło poczęły się znów to odchylać,
10 9 |        chwili gdy się otwierały, światło owo olśniewało ją tak, że
11 14|        oczy moje nie patrzyły na światło Heliosa... Biada mi! Eheu!
12 17|   robotnika, zwrócił go tak, aby światło księżyca padało wprost na
13 22|     ziemia zakręciła się z nim i światło dnia zgasło w jego oczach.~ ~
14 24|      rysów, gdy wyjdą na większe światło.~- Gdzie mnie prowadzisz? -
15 24|  najstarszego z apostołów. Niech światło przeniknie do jego duszy
16 24|         czynności z jego głowy i światło padło wprost na jego twarz,
17 25| uspokajać i pokazywała mu jakieś światło na dalekim brzegu, do którego
18 25|          nie może odnaleźć. Żywe światło od komina, przy którym nie
19 27|     miłujesz, nie otworzą się na światło prawdy, póty unikaj go,
20 28|        Bóg otworzy oczy twoje na światło i zdejmie z nich bielmo,
21 39|      Ligia, i nauka Chrystusa, i światło księżyca śpiące cicho na
22 39|          po śnie błogim, na nowe światło, cóż można lepszego pomyśleć!
23 45|        widocznie blask pożaru za światło słoneczne, leciały całymi
24 53|  podniesie i otworzy oczy, ujrzy światło, od którego ślepną śmiertelne
25 56|           ale niskiej i ciemnej, światło bowiem przychodziło do niej
26 60|         mniejszej, i podniósłszy światło w górę, począł się po niej
27 60|        drzwiami zgasł, ale za to światło księżyca wchodziło całym
28 66|         nieprzeliczonych widzów, światło tysiącznych lamp i pochodni,
29 73|        szła ich niedola, bo jako światło ze słońca, tak szczęście
30 73|       oczy moje otworzyły się na światło, gotów byłem dla Ligii podpalić