Rozdzial
1 1 | zachowywać pewną estetyczną miarę w zepsuciu, co Petroniusz
2 7 | słowa z męskich ust i w miarę , jak słuchała, zdawało
3 7 | zawsze, ilekroć przebrał miarę. Jego czarniawa twarz stała
4 11 | bardziej, tracił wszelką miarę do tego stopnia, że nawet
5 11 | cezara. I unosząc się w miarę opowiadania, poddawał się
6 20 | obrzędowe agapy w nocy. W miarę jednak, jak młody patrycjusz
7 20 | którego strach zwiększał się w miarę odległości od bram, rzekł: -
8 20 | tracić czucie rzeczywistości, miarę, sąd. Stał wobec dwóch niepodobieństw.
9 21 | wysmukłą postać Ligii, która, w miarę jak brzask się powiększał,
10 22 | go istotnie nad wszelką miarę.~Jedna rzecz pocieszała
11 25 | której Piotr sterował. I w miarę jak zbliżali się ku niej,
12 26 | mówiła, przechodziło całkiem miarę ludzkiego rozumowania. -
13 31 | mnie!~- Tracisz głowę, sąd, miarę!... Winicjuszu! - Kocham
14 36 | przekupek przy Porta Mugionis. W miarę jak upływały godziny poranku,
15 36 | płynęły jakby krwią i w miarę jak słońce zasuwało się
16 43 | ROZDZIAŁ XLIII~W miarę jak Winicjusz zbliżał się
17 43 | i usta i biegł dalej.~W miarę jak zbliżał się do rzeki,
18 47 | ze wszystkich stron.~I w miarę jak powtarzano to imię,
19 49 | początku ze zdumieniem. Lecz w miarę słów Tygellina aktorska
20 53 | drżeniem. Winicjusza również, w miarę jak powtarzał: "Chryste,
21 54 | wzajemnie najświeższe nowiny. W miarę jak upał dogrzewał coraz
22 56 | jak należy, widowiskiem. W miarę jak zbliżała się chwila
23 62 | pojedynczymi masztami, w miarę jak zaciekawiały je postaci,
24 66 | ogromniejszych o wiele nad zwykłą miarę ludzką, ale podobnego nie
25 66 | widywaną w amfiteatrach miarę. Tłuszcza poczęła tupać
26 72 | umyślnie przebiera wszelką miarę, by się przekonać, do jakiego
27 73 | rozumiał tego powody. W miarę jak cezar z każdym dniem
28 73 | komedianta, błazna i woźnicy, w miarę jak grzązł coraz bardziej
29 74 | tak rzecz przechodziła miarę powszednią.~On zaś podniósł
30 Epi| na ziemi, by mogli wziąć miarę dokładną. Lecz na widok
|