Rozdzial

501 43 |               tłoku zranił ktoś młotem jego konia, który począł rzucać
502 43 |            okrzyki: "Śmierć Neronowi i jego podpalaczom!" Nadeszła chwila
503 43 |            początku, że żar ów bije od jego zgliszcz oraz od Forum Boarium
504 43 |                   Ligio!~Nagle do uszu jego doszedł ów posępny głos,
505 43 |             już raz, w chwili gdy cała jego istota była skupiona w myśli
506 43 |                o ratunek. Lecz było to jego ostatnie wysilenie: w oczach
507 43 |           Chrystus.~- Chwała imieniowi Jego! - zawołał cały chór głosów. -
508 45 |             Chrystusa; poczuł nad sobą Jego opiekę i z sercem wezbranym
509 45 |                w drodze, podda się pod jego rozkazy.~I po chwili obaj
510 45 |          będzie mógł prażyć swój bób w jego popiołach! Kto by się tego
511 45 |              utworzone były z świeżych jego odłamów.~Było tam widniej
512 45 |                tych, którzy więcej niż Jego miłowali żony i dzieci.
513 45 |          wszedł do pieczary. Na dźwięk jego słów strach przeszedł w
514 45 |           bliżsi poczęli garnąć się do jego kolan, jakby szukając pod
515 45 |              kolan, jakby szukając pod jego skrzydłami opieki, on zaś
516 45 |           Baranka, będzie miłosierdzie Jego i pomrzecie z imieniem Jego
517 45 |            Jego i pomrzecie z imieniem Jego na ustach waszych. Pokój
518 45 |              dniu klęski!"~I klękali u jego kolan, co widząc Winicjusz
519 45 |              zbliżył się, chwycił kraj jego płaszcza i pochyliwszy głowę
520 46 |           bogactwa, ginęło całe mienie jego mieszkańców, tak że wokół
521 46 |   nieprzyjacielskich obozów. Z rozkazu jego sprowadzono prócz mąki jak
522 47 |             Aliturusa układał z pomocą jego postawę, twarz, wejrzenie
523 47 |             spokojem i bezpieczeństwem jego wjazdu, utrzymując zarazem
524 47 |               tego miasta, nienawidził jego mieszkańców, kochał tylko
525 47 |               o kolebko droga!... Głos jego na otwartym powietrzu, przy
526 47 |            otuchą, którą napełniał ich jego spokój. Petroniusz, stanąwszy
527 47 |          Rozszalała fala wnet otoczyła jego i orszak, za nią widać było
528 47 |                wyciągały się ku cuglom jego konia i ku niemu, lecz on
529 47 |           drogę w zwykłym ścisku, i ta jego pewność, ten spokój zdumiewały
530 47 |               o łaski ludu, był jednak jego ulubieńcem. Uchodził za
531 47 |               i hojnego; a popularność jego wzrosła zwłaszcza od czasu
532 47 |              bliżsi powtarzali dalszym jego słowa. Potem tu i owdzie
533 48 |             Boską na wołające o pomstę jego zbrodnie. Pokrzepieni więc
534 48 |              niepokój o nią wyczerpały jego siły, a reszty ich pozbawiła
535 48 |                nóg Apostola i objąwszy jego kolana pozostał tak, nie
536 48 |               jednemu będę świadczył i Jego wyznawał!~- A On będzie
537 48 |            Winicjusza chwycił w kostce jego rękę i podniósł ją do ust.~-
538 48 |               lub matkę, rzuciła się w jego otwarte ramiona.~On zaś
539 48 |                 wielbił, czcił. Radość jego nie miała wprost granic,
540 48 |               miała wprost granic, jak jego miłość i szczęście.~Wreszcie
541 48 |                Więc pochyliwszy się do jego ręki, by ją ucałować na
542 48 |            miłuję Chrystusa i chcę być Jego sługą, przeto, choć mi tu
543 49 |         uczynimy, jeśli legie staną po jego stronie?~- Uczynimy to -
544 49 |             prefektem pretorii i słowa jego miały wprost znaczenie groźby.
545 49 |              Nero zrozumiał to i twarz jego oblekła się bladością.~Wtm
546 49 |                 zawołał Nero ujrzawszy jego ruch. - Tobie jednemu ufam,
547 49 |               podejrzewa ciebie, niech jego podejrzenia zwrócą się w
548 49 |               Tygellina aktorska twarz jego poczęła się zmieniać i przybierać
549 49 |              orgii, jakich nie znosiły jego oczy estety. Lecz przede
550 49 |            jeszcze łacniej może zgubić jego samego. Nie zawahał się
551 49 |           strach. Tymczasem po słowach jego zapadło milczenie. Poppea
552 49 |                odbiły się widocznie na jego twarzy.~- Panie - zawołał
553 49 |             się nawet Tuliusz Senecjo, jego stały towarzysz przy dworze,
554 50 |           dodało im odwagi. Ufni w moc jego, śmielej już patrzyli w
555 50 |           kłamstwem, albowiem w żyłach jego matki płynęła krew wybranego
556 50 |           dobrym bóstwem i że podstawą jego nauki jest miłość. Tkliwe
557 51 |           nawet przedstawiał widok."~I jego niekłopotliwość była tak
558 51 |         uśmiechać. Lecz po chwili myśl jego zwróciła się w inną stronę.
559 51 |         jeszcze w Ancjum większą część jego niewolników, przeto mógł
560 51 |                 Na jej widok wszystkie jego kłopoty i troski pierzchły
561 51 |               duszą, zawsze spragniona jego pieszczot, poczęła płonić
562 51 |           rzekłszy przycisnęła usta do jego ust, drżąc mu w ramionach
563 51 |      usposobieniu i mogę słuchać nawet jego wierszy - odpowiedział Petroniusz -
564 51 |            jakiś wiatr, który rzucił w jego duszę nieznane ziarnka.
565 51 |              dzieciństwie kochał mocno jego matkę, a swoją siostrę,
566 51 |          obecnie zaś wziąwszy udział w jego sprawach patrzył na nie
567 51 |           widzi, i nie odpowiedział na jego ukłon udając zajętego rozmową.
568 51 |       Petroniusza, pilnie bacząc, co w jego twarzy wyczyta. Ów zaś słuchał
569 51 |            mówił niby spokojnie, ale w jego głosie było coś tak rozdzierającego,
570 51 |                iż wsparł się dłonią na jego ramieniu, oblewając mu twarz
571 51 |         olbrzyma, wyczerpała się miara jego cierpliwości.~- Przyjacielu -
572 52 |     pomniejszych. W Afryce urządzono z jego polecenia olbrzymie łowy,
573 52 |       zapomnieć, że gdyby nie on i nie jego pomysły odebrania Ligii
574 52 |           starał sobie zjednać nawet i jego pomoc, nie szczędząc i jemu,
575 52 |              powinni być wytępieni dla jego dobra, słowem, usprawiedliwiał
576 52 |        wszystko, na co mógł zdobyć się jego umysł, by uratować Ligię.
577 52 |              to wszystko, na co patrzą jego oczy, od czego łamie się
578 53 |           straszliwy termin nadejdzie. Jego przyjaciele i Petroniusz
579 53 |               Piotra więcej znaczy niż jego. Piotr mu przyobiecał Ligię.
580 53 |             Winicjusz rozpoznał z dala jego białe włosy i wzniesione
581 53 |              zrozumiał, że nie tylko w jego prośbie brzmiał jęk i że
582 53 |               której widok obezwładnił jego nogi. Co będzie, jeśli Apostoł
583 53 |               wpadnie nie tylko reszta jego nadziei, ale i on sam, i
584 53 |               nadziei, ale i on sam, i jego Ligia, i jego miłość do
585 53 |                on sam, i jego Ligia, i jego miłość do Chrystusa, i jego
586 53 |            jego miłość do Chrystusa, i jego wiara, i wszystko, czym
587 53 |         sercach i odtąd siejemy ziarno Jego...~ ~Tu zwróciwszy się w
588 53 |           małej wiary! Zaliście pojęli Jego naukę, zali On wam to jedno
589 53 |                i pychy, a wyście legia Jego! I jako sam odkupił męką
590 53 |              albowiem uczuli, że wzrok jego widzi coś, czego nie mogą
591 53 |               lecz po chwili usłyszano jego głos:~- Jesteś, Panie, i
592 53 |                idźcie zwyciężać w imię Jego!~I chociaż wiedział już,
593 53 |                tak mówiąc czepiali się jego szat, on zaś kładł ręce
594 53 |           tylko objąwszy obiema rękami jego stopy przyciskał do nich
595 53 |            Kryspusa, leżała tak samo u jego nóg, żebrząc litości. Przypomniał
596 54 |            Bożego namiestnika i potęga jego modlitwy miały pozostać
597 54 |            Będę wierzył w miłosierdzie Jego - mówił do siebie - choćbym
598 54 |               wierzył. Każde uderzenie jego serca było teraz modlitwą.
599 54 |             jeszcze wczoraj nie były w jego mocy. Chwilami miał wrażenie,
600 54 |          odzywała się jeszcze jękiem w jego duszy, przypominał sobie
601 54 |           Niech będzie pochwalone imię Jego! Wiem, panie. Nie mogę cię
602 54 |              mury więzienia, a razem z jego jasnością poczęła znów wstępować
603 54 |           krzepił tymczasem nadzieję w jego sercu, naprzód przez współczucie
604 54 |               go, by ją wyprowadził, a jego ogarnęła bezwładność tak
605 54 |         poruszyć. Za czym w widzeniach jego nastał bezład jeszcze większy
606 55 |            utrzymują, że Chrystus jest jego synem, pomyśl więc, czy
607 55 |                 Ja nie przychodzę jako jego poseł, o boska; mówię ci
608 56 |              Lecz po chwili,. gdy oczy jego przywykły do zmroku, ujrzał
609 56 |               wszyscy owi skazańcy. Po jego słowach ozwały się głosy: "
610 56 |               ma, i w tym widzieć znak Jego miłosierdzia.~Tymczasem
611 56 |           opinającym z przodu i z tyłu jego potężną pierś, wyglądał
612 56 |               przodu nieprzyjaciela. W jego postaci i potwornie wielkiej
613 56 |             olbrzymiej swej siły. Cała jego uwaga zdawała się być skupioną
614 56 |               krążyła ustawicznie. nad jego głową jak ptak złowrogi.
615 56 |           szybkością przemknął się pod jego mieczem i wzniesionym ramieniem,
616 56 |             Chilona i przedrwiwaniem z jego daremnych usiłowań, by pokazać
617 56 |               mu się w dłonie. Zarówno jego grecka natura, jak i jego
618 56 |              jego grecka natura, jak i jego osobiste tchórzostwo nie
619 56 |               spalili Rzym i odwieczne jego skarby. Wszakże karmili
620 56 |       podniosło się wysoko i promienie jego, przecedzane przez purpurowe
621 56 |             tak wielką, jak gdyby byli jego dziećmi, które oddawał wprost
622 57 |               próżno westalki całowały jego ,,boskie" dłonie, a Rubria
623 57 |              rudawa jej głowa dotknęła jego piersi. Nero nie by ł zadowolony
624 57 |       podnoszące zalety pieśni słowo z jego ust byłoby mu w tej chwili
625 57 |             idzie złą drogą i że słowa jego odnoszą skutek wprost przeciwny
626 57 |                może chore, ale zdrowie jego było w ogóle złe, albowiem
627 57 |              niedługo będzie czekał na jego śmierć, i odrzekł:~- Nie
628 57 |        Nazariusz odgadł zamierające na jego wargach pytanie i odrzekł:~-
629 57 |               ślicznej twarzy chłopca, jego błękitnym oczom i czarnym,
630 57 |                 I gdy tak mówił, twarz jego straciła zwykłą martwotę,
631 57 |              Oni obaj uznali słuszność jego uwagi i umilkli. Po czym
632 57 |         Petroniusz dowiedziawszy się o jego powrocie wyszedł do niego
633 57 |            czuwał całą noc, wyszedł na jego spotkanie, ów zaś wzruszył
634 57 |           widok młodego pana i całując jego ręce i oczy rzekł:~- Drogi,
635 57 |         słuchał ze skupioną uwagą i na jego czerstwej, ogorzałej twarzy
636 57 |              szczęścia, począł całować jego czoło.~W chwilę później
637 57 |            takie na przykład życie jak jego."~Tu spojrzał na Winicjusza,
638 58 |            ryby, w roli zaś Ikara, syn jego, Kwartus. Obydwóch podniesiono
639 58 |              większej części poszły za jego przykładem i wylewając się
640 58 |                się myślą, że nadchodzi jego godzina. Wyglądał dziś inaczej,
641 58 |                 albowiem wyschłe ciało jego było obnażone zupełnie,
642 58 |           wieńca. Nie zmieniło się też jego serce, albowiem jak niegdyś
643 58 |              złych i dobrych.~A słowom jego wtórował odgłos młotów,
644 58 |                zgromić, lecz ujrzawszy jego twarz opuścił dłoń, po czym
645 58 |               oni umierają dla imienia Jego? I jakoż może potępić Ten,
646 58 |     nienawidzieć złego, albowiem nauka Jego miłością jest, nie nienawiścią.~-
647 58 |           módlcie się za mnie!~I twarz jego straciła zwykłą surowość;
648 58 |              gwoździe zagłębiały się w jego ręce, najmniejsze drgnienie
649 58 |              drgnienie nie wstrząsnęło jego ciałem ani na obliczu nie
650 58 |              postaci przestała drażnić jego zmysły. Nie czyniono nawet
651 58 |               patrzyć na cezara.~Twarz jego przybrała znów wyraz tak
652 58 |           cezarem, lecz nagle wychudłe jego ramiona wydłużyły się jeszcze
653 59 |              się trząść tak silnie, że jego słowa przeszły w niezrozumiałe
654 59 |              inni, uderzeni trafnością jego uwagi, poczęli spoglądać
655 60 |            pocieszał go, twierdząc, że jego służba nie jest lżejsza.
656 60 |             nie posłużyć.~Na szczęście jego patron przyszedł mu z pomocą.~-
657 60 |          trzeciej piwnicy poszukiwania jego pozostały również bez skutku.~
658 60 |              dziecka, które wyrosło na jego ręku i które kochał nad
659 60 |               po czym podniosła do ust jego rękę:~- Marku!~- Co, droga?~-
660 60 |           jednak nie bluźniłeś przeciw Jego woli i miłujesz Go zawsze.
661 60 |               jeszcze podniosła do ust jego rękę i szepnęła:~- Jam żona
662 61 |            bardziej od życia i tracili jego poczucie. Oboje byli jak
663 61 |               odlecieć. Czasem tylko w jego sercu zrywał się jeszcze
664 61 |           Chwilami nawet rodziły się w jego umyśle przypuszczenia, że
665 61 |           Winicjusza.~Lecz widocznie w jego okutej w żelazo piersi tliły
666 62 |          Zielonych, do którego i on, i jego dwór należał. Szły za nim
667 62 |                być olbrzymem. Potworne jego ramiona, wyciągnięte dla
668 62 |           Nagle wydało mu się, że nogi jego są z ołowiu i że jakaś niewidzialna
669 62 |                owe języki ognia paliły jego własne ciało. Nagle zachwiał
670 62 |            rozplotły mirtową koronę na jego głowie i zajęły wstęgi na
671 62 |              ale i tłuszcza mogła głos jego dosłyszeć:~- Ludu rzymski!
672 62 |           widzi twarz Glauka i że oczy jego patrzą nań jeszcze ciągle,
673 62 |               Wtem jakaś ręka dotknęła jego ramienia.~Starzec odwrócił
674 62 |          nienawidził Go i prześladował Jego wybranych. Jam Go nie chciał
675 62 |               cię. Tyś wydawał na męki jego wyznawców, a On chce ci
676 62 |          miłości, więc spełniam służbę Jego. Ty mniemasz, żeś przeklęty,
677 62 |               cię. Patrz na mnie! Gdym Jego nie miał, nic nie miałem
678 62 |        mieszkała w sercu moim, a teraz Jego miłość starczy mi za ojca
679 62 |               na tego nędzarza, na żal jego, na łzy i mękę! Panie Miłosierdzia,
680 62 |                modlił się.~A wtem spod jego stóp ozwało się podobne
681 62 |               oświecał pełnym światłem jego zbielałe włosy i równie
682 62 |                twarz; czas jakiś wargi jego poruszały się cicho, po
683 62 |                 I nagle nagromadzona w jego piersi wściekłość zerwała
684 62 |                 poczęli cęgami ściskać jego wychudłe piszczele. Lecz
685 62 |                   Odwołasz?", zbielałe jego wargi poruszyły się lekko
686 63 |           nieledwie można było dojrzeć jego kości. Wydawał się też daleko
687 63 |             Ale natomiast niegdyś oczy jego rzucały wiecznie pełne niepokoju
688 63 |             spojrzenia, czujne oblicze jego odbijało dawniej wieczną
689 63 |             spokój zstąpił widocznie w jego skruszone serce. Nikt nie
690 63 |              począł mruczeć, jakby i w jego zwierzęcym sercu ozwała
691 63 |               widowni. Na koniec wzrok jego zatrzymał się gdzieś na
692 64 |         wszelkich usiłowań Tygellina i jego popleczników, rozszerzało
693 64 |      połączeniu, jak o wiecznym. Wiara jego stała się wprost niezgłębioną,
694 64 |               zwierząt, i stanowiło to jego troskę wewnętrzną. Od dziecka
695 64 |           między Ligami. Stanowiły one jego tak umiłowane zajęcie, że
696 64 |            głowie pomieścić, aby dusza jego nie miała być silniejszą
697 64 |                 polubili go w końcu za jego słodycz. Nieraz, zdumieni
698 64 |              słodycz. Nieraz, zdumieni jego pogodą, wypytywali go o
699 64 |    przechodziło przez głowę, że służba jego jest służbą niewolnika,
700 65 |               wychwalać Pizona. Sławił jego ród, jego szlachetpość,
701 65 |               Pizona. Sławił jego ród, jego szlachetpość, jego przywiązanie
702 65 |                ród, jego szlachetpość, jego przywiązanie do żony, a
703 65 |                 Petroniuszu, że wyroki jego są niecofnione. Wszyscy
704 66 |          wcześniej niż zwykle i wraz z jego przybyciem poczęto znów
705 66 |                już był ze wszystkim na Jego wolę, teraz, gdy odepchnięty
706 66 |             jeśli ujrzy mękę Ligii, to jego miłość zmieni się w nienawiść,
707 66 |              zmieni się w nienawiść, a jego wiara w rozpacz. I zarazem
708 66 |              Cię dotąd." W końcu myśli jego rozpętały się jak fale targane
709 66 |                znowu Chrystusa i łamie Jego przykazania. Chwilami przelatywały
710 66 |            wszystko, przed czym drżała jego dusza, odwróci jeszcze wszechmocna
711 66 |              struna musi pęknąć, tak i jego złamało wysilenie. Trupia
712 66 |          Wówczas pomyślał, że błaganie jego zostało wysłuchane, bo oto
713 66 |               studiując z zadowoleniem jego boleść, może dlatego, aby
714 66 |               zadusił Krotona, więc na jego widok szmer rozległ się
715 66 |                znawców i miłośników na jego potężne, grube jak konary
716 66 |              na arenę, prostacze serce jego zakołatało po raz ostatni
717 66 |          dzikie zwierzę za rogi. Stopy jego zaryły się wyżej kostek
718 66 |              piasek, a ciemne, kosmate jego ciało skurczyło się tak,
719 66 |                własny, niż cały Rzym i jego panowanie nad światem. Ów
720 66 |               w mgnieniu oka powrozy z jego rogów i wziąwszy dziewicę
721 66 |                wreszcie jej piękność i jego przywiązanie wstrząsnęły
722 66 |                kłami zwierząt. Zarówno jego okrucieństwo, jak jego zwyrodniała
723 66 |         Zarówno jego okrucieństwo, jak jego zwyrodniała wyobraźnia i
724 66 |                myśl gniew odbił się na jego roztyłej twarzy. Miłość
725 66 |                tym niemal wyzywająco w jego twarz. Przesądny, ale skłonny
726 66 |       pozwalali sobie czasem iść wbrew jego woli, co zresztą wywoływało
727 66 |          przejednać go sobie i zwrócić jego gniew na chrześcijan. Zrozumiał
728 66 |               chwili wchodzili oni pod jego opiekę i nawet cezar nie
729 67 |               że ujął się za nią. Bądź Jego wola!~A Winicjusz odrzekł:~-
730 67 |           Uwielbione niech będzie imię Jego!...~Lecz nie mógł mówić
731 68 |        jakimkolwiek sposobem zemstę na jego siostrzeńcu.~Nero gniewny
732 68 |               Nie zmieniło to jednakże jego zamiaru wyprawienia z Rzymu
733 68 |         rzekłszy pozostawił Winicjusza jego szczęściu, sam zaś poszedł
734 68 |           przez mękę, by zmienić duszę jego i podnieść ją ku sobie,
735 68 |                nie obawiali się już ni jego złości, ni jego szaleństw,
736 68 |             się już ni jego złości, ni jego szaleństw, tak jak gdyby
737 69 |            głosie, który odezwał się w jego duszy i nakazał mu walczyć
738 69 |            wieczoru Nazariusz oznajmił jego przybycie. Ligia, która
739 69 |                i Winicjusz wybiegli na jego spotkanie i poczęli obejmować
740 69 |          spotkanie i poczęli obejmować jego nogi, on zaś witał ich ze
741 69 |             której losem płakało teraz jego wielkie serce. Toteż gdy
742 69 |             usta, które wyznawały imię Jego." I widocznie myślał wówczas
743 69 |                zauważyli też, że włosy jego pobielały zupełnie, cała
744 69 |                Apostoł położył rękę na jego głowie i odpowiedział:~-
745 69 |              błogosławieństwo, jakie z jego rąk otrzymują.~Przeznaczonym
746 69 |                inni czepiając się szat jego.~On zaś odpowiedział:~-
747 69 |              dawna wkradła się w duszę jego niepewność, a nawet i trwoga.
748 69 |             nawet i trwoga. Oto trzoda jego była rozproszona, dzieło
749 69 |         opowiadał "dobrą nowinę". Siły jego wyczerpały się w podróżach
750 69 |             wiekiem i pracą, że drżące jego ręce zaledwie już zdołały
751 69 |                przebiegały teraz przez jego stroskaną głowę, gdy słuchał
752 69 |                i niech się stanie wola Jego!~
753 70 |           przed się ramionami, a z ust jego wyrwał się okrzyk:~- Chryste!
754 70 |            właśnie o brzasku, zaraz po jego wyjściu, pretorianie otoczyli
755 70 |              że ni cezar, ni wszystkie jego legie nie zmogą prawdy żywej,
756 70 |        rozpusty i potęgi poczynało być jego miastem i podwójną stolicą,
757 71 |                 Piotrowi ze względu na jego sędziwe lata nie kazano
758 71 |               żołnierskich ukazała się jego biała głowa, płacz rozległ
759 71 |                nie widziano w postawie jego tyle majestatu. Zdawać by
760 71 |               radością, albowiem wzrok jego zaledwie mógł ogarnąć owe
761 71 |               przesuwających się przed jego oczyma, mówił im: "Chrystusowymi
762 71 |      Tryumfalny, jakby mimo woli dając jego tryumfowi świadectwo, i
763 71 |                stało się głową świata, jego ciemięzcą, ale zarazem jego
764 71 |            jego ciemięzcą, ale zarazem jego prawem i pokojem, wszechpotężne,
765 71 |      zatrzymali się jakby onieśmieleni jego postawą; wierni zatrzymali
766 71 |             cały, wraca do domu. Myśli jego, podobnie do Piotrowych,
767 71 |               dokonał. Czuł, że siejby jego nie rozwieje już wiatr złości.
768 71 |           pewnością, że w walce, którą jego Prawda wypowiedziała światu,
769 72 |         straszliwym władcą, wznosił na jego cześć świątynie, czynił
770 72 |              świątynie, czynił wota za jego głos, wieńczył jego posągi
771 72 |            wota za jego głos, wieńczył jego posągi i przeznaczał mu
772 73 |         pobliżu miasteczek nie dotarli jego ludzie, może dlatego, że
773 73 |        dążącymi z cezarem. Długoletnia jego walka z Tygellinem miała
774 73 |                milczał, Nero widział w jego milczeniu przyganę, nawet
775 73 |             Świetny patrycjusz drażnił jego miłość własną i wzbudzał
776 73 |            własną i wzbudzał zazdrość. Jego bogactwa i wspaniałe dzieła
777 73 |              wyjazd do Achai, w której jego smak, jego znajomość rzeczy
778 73 |             Achai, w której jego smak, jego znajomość rzeczy greckich
779 74 |               A tegoż jeszcze wieczora jego niewolnicy rozbiegli się
780 74 |               do wieczerzy. ~Na twarzy jego nie było widać najmniejszej
781 74 |             poważne niebezpieczeństwo. Jego wesoła twarz i zwykły niedbały
782 74 |           pogodnie, a dla której każde jego słowo było jakby słowem
783 74 |              trwałą, władnącą.~Rozmowa jego była jak promień słońca,
784 74 |                przyjacielem, i za głos jego wstydzić się nie mam obowiązku.
785 74 |          poczęła się zlewać i łączyć z jego krwią.~Lecz on dał znak
786 74 |          podobna do białego kwiatu, na jego piersiach. Wówczas oparł
787 74 |        rozwiązano mu żyły.~Śpiewacy na jego skinienie zanucili nową
788 74 |              nie mógł dokończyć; ramię jego objęło ostatnim ruchem Eunice,
789 74 |          pozostało ich światu, to jest jego poezja i piękność.~
790 Epi|           boskiego Augusta wyginęli za jego rządów?" Inni, patrząc na
791 Epi|           śpiewu." Mówił, że pierwszym jego obowiązkiem jest sztuka
792 Epi|                w Grecji, otwarły się w jego sercu na nowo i chciał u
793 Epi|                z nich naśmiewać. Wjazd jego do miasta zgasił wszystko,
794 Epi|         nieprzejrzane tłumy wyległy na jego spotkanie. Mury drżały od
795 Epi|            czym był tryumf Cezara przy jego tryumfie? Myśl, by ktokolwiek
796 Epi|      szaleństwo tłumów podniecały szał jego własny. Jakoż mogło się
797 Epi|               niepokój. Jakoż postępki jego stały się gorączkowe. Co
798 Epi|           Hiszpanii do buntu doszły do jego uszu, wpadł w wściekłość
799 Epi|                 Ale już dni wszechmocy jego minęły i nawet wspólnicy
800 Epi|               znów przechylać szalę na jego stronę. Już nowe uczty,
801 Epi|           naprędce zrabować dało. Lecz jego widok zestraszył ich, on
802 Epi|              matkę, żonę i brata. Zęby jego kłapały z przerażenia, a
803 Epi|      przerażenia, a jednak komediancka jego dusza znajdowała jakby jakiś
804 Epi|                go strach. Tłusta twarz jego pobladła, a na czole osiadły
805 Epi|               na ogrodowe kwiaty. Nogi jego poczęły kopać ziemię - i