Rozdzial

 1 6 |       miał w domu moim co dzień, ciągle i do śmierci.~- Ty będziesz
 2 7 |   opowiadać, lecz Ligia patrzyła ciągle, jakby wypatrując kogoś
 3 7 |         Westynus sądząc, że mowa ciągle o snach, zawołał: - A ja
 4 15|        ujdzie z rąk moich.~Myślę ciągle o tych miejscach modlitwy.
 5 15|          kto wchodzi i wychodzi. Ciągle o niej myślę, więc ją poznam.
 6 18|      mego tryumfu?" A tam hołota ciągle jeszcze wyła i klaskała
 7 21|          ciekawość, szedł bowiem ciągle za nimi, a nawet chwilami
 8 23|    skrapiał mu twarz wodą, mdlał ciągle z bólu. Była to zresztą
 9 27|           że właśnie powinna być ciągle przy nim, raz dlatego, że
10 27|      którego widywał pogrążonego ciągle w modlitwie, to jednak są
11 28|        wiem, wiem jednak, iż mam ciągle uczucie, że ona na mnie
12 29|        pozbyć myśli o niej. Miał ciągle uczucie, że oczy jej patrzą
13 30|    znalazł, ty sam nie wiesz, że ciągle jeszcze spodziewasz się
14 39|          do ciebie i rozmawiałem ciągle, bez ustanku, jak gdybyś
15 40|          niespodzianie, że teraz ciągle mam w uszach te odgłosy
16 42|      biegnąc drogą wznoszącą się ciągle do Arycji w górę, pędził
17 46|     ROZDZIAŁ XLVI~Miasto płonęło ciągle. Wielki Cyrk zapadł w gruzy,
18 49|         zarazę.~A miasto płonęło ciągle. Szóstego dopiero dnia pożar
19 51|          człowiek, którego nudzą ciągłe wezwania:~- Mogliby też
20 52|         dla lwów!", rozlegał się ciągle we wszystkich dzielnicach
21 53|         serca.~Lecz cisza trwała ciągle. Przerwało ją na koniec
22 56|        groty warczały i warczały ciągle, dopóki wszystko, co żywe,
23 57|     czasem przez dźwięk spiżu, a ciągle przez zapamiętałe ksykanie
24 62|        coraz niżej głowę patrzył ciągle. Obecni odgadli, że między
25 62| Dworzanie zdrętwieli. Chilo stał ciągle z wyciągniętym drżącym ramieniem
26 62|          jego patrzą nań jeszcze ciągle, i chował się przed światłem.
27 66|          człowiek i zwierz stali ciągle w okropnym wysileniu, rzekłbyś,
28 69|          edykt przeciw nim trwał ciągle w dawnej mocy.~Piotr Apostoł
29 74|     płótno, on zaś uśmiechał się ciągle i wreszcie rzekł jedno tylko