Rozdzial

 1 2 |      błękit, który zwieszał się spokojnie nad owym zbitym miastem
 2 2 |          na co odpowiedziała mu spokojnie, położywszy dłoń na dłoni
 3 2 |        do Sycylii i tam dokonać spokojnie życia. Dość ma zimowych
 4 4 |    starego centuriona rzekł już spokojnie:~- Zaczekaj, Hiasto, w atrium,
 5 4 |        naszego domu.~Wódz mówił spokojnie, ale jakimś dziwnym, niezwykłym
 6 5 |        człowieka oddającego się spokojnie ćwiczeniom, w chwili gdy
 7 6 |    pokojach cezara.~- Pogadajmy spokojnie - odpowiedział Petroniusz. -
 8 9 |      ucieczce.~Lecz Ligia spała spokojnie. Do ciemnego cubiculum przez
 9 9 |       je całować.~A Ligia spała spokojnie jakby w domu, pod opieką
10 11|       wszystkich sił, by myśleć spokojnie o jej odzyskaniu, i nie
11 11|  przyrzekał sobie, że wybada ją spokojnie, ścisnął znów dłońmi głowę
12 22|         w mroku sieni, i począł spokojnie opłukiwać w wodzie jarzyny
13 22|     jakoweś podejrzenie, czekać spokojnie na śledztwo. Ale cała przeszłość
14 29|      cezara nie boją i żyją tak spokojnie, jakby go na świecie nie
15 32|         Afer. Ten zestarzał się spokojnie, choć całe życie był złodziejem
16 37|        się kocham. Odpowiadałem spokojnie, lecz ona w końcu wymieniła
17 45|       ich cisza wsi i będą żyli spokojnie pod skrzydłami Chrystusa,
18 47|       podejmie? - Ja! - odrzekł spokojnie Petroniusz.~- Idź, przyjacielu!
19 51|  wezwania:~- Mogliby też dać mi spokojnie zjeść obiad. Po czym zwrócił
20 51| Chrystusa.~Winicjusz mówił niby spokojnie, ale w jego głosie było
21 51|          Mirmilonie - ozwał się spokojnie Petroniusz - posłuchaj dobrej
22 58|       Obywatel rzymski - odparł spokojnie Paweł. Po czym, zwróciwszy
23 63|        się bogaczem, mógł dożyć spokojnie swych dni, mieć piękny pogrzeb
24 64| cyrkowych i pozwolił jej zasnąć spokojnie w więzieniu, czuł bowiem
25 65|       są ocaleni - odpowiedział spokojnie Petroniusz.~Lecz Tygellinus
26 66|  przystało na wyznawcę Baranka, spokojnie i cierpliwie. Tymczasem
27 71|     Zbawiciela.~Ale naokół było spokojnie. Wzgórza zdawały się wygrzewać
28 73|       wasze bóstwo uczy umierać spokojnie. Nie. Świat nasz wiedział