Rozdzial
1 2 | spoglądał naokół z pewnym zdziwieniem i jakby z poczuciem zawodu,
2 2 | wszyscy żyli. I z pewnym zdziwieniem pomyślał, że jednak mogła
3 9 | spoglądać po cubiculum z wielkim zdziwieniem.~Widocznie dziwiło ją, że
4 11| mówił sobie w duchu z pewnym zdziwieniem:~- O, potężna pani Cypru!
5 13| broni.~- Jakiej? - spytał ze zdziwieniem Winicjusz. Grek nadstawił
6 14| wyraz.~- Ryba! - rzekł ze zdziwieniem Petroniusz.~- Oto dlaczego
7 16| począł opowiadać z pewnym zdziwieniem, że nie dostrzegł nigdy,
8 24| a Ligią.~Zauważył zaś ze zdziwieniem, że od chwili gdy Ligia
9 26| Dlaczego? - zapytał ze zdziwieniem Winicjusz. - My, chrześcijanie,
10 27| rzekłszy spojrzała na niego ze zdziwieniem i żalem; bo już ją był odzwyczaił
11 30| Nero spojrzał na niego ze zdziwieniem.~- Silniejszy od Krotona?
12 30| wszystkich smutkach umarłbyś ze zdziwieniem, że już trzeba świat opuścić,
13 34| podniósł głowę z pewnym zdziwieniem. - Prawda! - odpowiedział
14 35| patrzył na niego z takim zdziwieniem, jakby chciał sprawdzić,
15 41| Nerona zadrgał rzeczywistym zdziwieniem)... że ja, cezar i bóg,
16 42| Juniusz spojrzał na niego ze zdziwieniem.~- Mniejsza o Zatybrze -
17 51| dosyć!"~I spostrzegł ze zdziwieniem, że już coś rozdzieliło
18 56| spokojne, których słuchano ze zdziwieniem, powtarzając sobie wzajem: "
19 56| spoglądając po sobie ze zdziwieniem, zapytywały się wzajem,
20 57| Petroniusz spojrzał na niego ze zdziwieniem, po czym jął ruszać ramionami
21 59| Nieprawda!~- Jakże? - zapytał ze zdziwieniem Westynus. - Tyś sam to mówił
22 59| poczęli spoglądać na się ze zdziwieniem i powtarzać:~- Prawda! Jest
23 64| śmierci, że słuchali go ze zdziwieniem, widząc po raz pierwszy,
24 65| Tygellinus spojrzał na niego ze zdziwieniem.~- Petroniusz ma słuszność -
25 66| pustą arenę spoglądał ze zdziwieniem swymi niebieskimi oczyma
26 70| równinie.~I począł patrzeć ze zdziwieniem na Apostoła.~- Rabbi! Co
27 71| ludzie zatrzymywali się ze zdziwieniem na widok tego starca, wyznawcy
|