Rozdzial

 1 2 | Petroniusza, albowiem przy całym swym braku poczucia różnicy między
 2 5 |          Być może, że przy całym swym zepsuciu więcej on jeszcze
 3 7 |          nikogo zaś nie uczyniła swym nieprzyjacielem. Nie potrafiła
 4 7 |  wierzyła, ale którego pokochała swym wpółdziecinnym sercem za
 5 7 |     mówienia o jej piękności i o swym dla niej uwielbieniu, że
 6 7 |       popiją, uszlachetnił ucztę swym śpiewem. Chór głosów poparł
 7 7 |      powinien zadawać takich mąk swym poddanym: "Nie bądź okrutnikiem,
 8 11|        cezar nie odmawia niczego swym towarzyszom augustianom,
 9 13|       Chilonides, okręciwszy się swym nowym płaszczem, podrzucał
10 15|         ciebie rybą. Donieś mi o swym zdrowiu, donieś o miłości,
11 18|        tylko, aby wzruszać ludzi swym losem. Czasem zrywa się
12 19|    lanisty, eksgladiatora, która swym ogromem zdawała się wypełniać
13 26|          mojej ucieczce, a przed swym wyjazdem do Neapolis, wezwał
14 26|         że mi pomogli, groził im swym gniewem. Szczęściem Aulus
15 27| silniejszym, przypodniósł się na swym zdrowym ramieniu i nagle
16 29|        Winicjusz żył zamknięty w swym domu, z myślą o Ligii i
17 32|       raz dlatego, że przy całym swym rzymskim egoizmie nie mógł
18 32|       chrześcijanie mieli mnie w swym ręku i oszczędzili. Glaukus
19 43|        pożar zdawał się go gonić swym ognistym oddechem, to otaczając
20 45|        że Linus pieczę nad domem swym powierzył od dwóch dni niejakiemu
21 47|        wreszcie do murów wraz ze swym potężnym dworem, złożonym
22 52|           nie przychodzi w pomoc swym wyznawcom, dlaczego okopcone
23 54|    nakreślił na kamiennej płycie swym długim galijskim mieczem
24 57|          Lecz Winicjusz ukląkł w swym cubiculum i począł się modlić.~
25 64|          chwilami żałowała, że w swym krótkim życiu nie mogła
26 74|   Petroniusz uniósł się nieco na swym syryjskim wezgłowiu i rzekł
27 74|    przeszyło mu za nagrodę serce swym grotem i odtąd opuściła