Rozdzial

 1 3  |      wiarę, Winicjuszu, żem nie śmiał! Pawie są piękne ptaki,
 2 6  |       był w domu. Odźwierny nie śmiał zatrzymać Winicjusza, który
 3 11 |    ciało Gula, którego nikt nie śmiał tknąć dotąd, następnie tych
 4 11 |        jak to być może, by ktoś śmiał stawać w poprzek jego żądzy.
 5 11 |    przez cezara. Kto by zresztą śmiał? Czy może ów olbrzymi Lig
 6 14 |   pojedzie, w Rzymie bowiem nie śmiał dotąd wystąpić publicznie
 7 20 |        obaczył grób pusty i nie śmiał wejść. Dopiero gdy było
 8 24 |       jeszcze nie wierzył i nie śmiał spodziewać się przebaczenia.~
 9 27 |     Saturn rządził światem. Nie śmiał też wątpić ani o nadprzyrodzonym
10 29 |        do przyjęcia chrztu, nie śmiał mu ręczyć, czy zyszcze przez
11 36 |         nie było nikogo, kto by śmiał mniemać, że ta potęga nie
12 39 |      ciebie w twoim domu. Linus śmiał się ze mnie i Ursus także.~
13 40 |      chodzić po linie. Będę się śmiał jak Demokryt. Gdybym koniecznie
14 43 |      trybuna i augustianina nie śmiał się rozkazowi sprzeciwić.~
15 47 |       na widok orszaku, ale nie śmiał na niego uderzyć. W wielu
16 48 |     podziemie. Młody trybun nie śmiał mu przerywać modlitwy, więc
17 49 |     Mniejszej; Watyniusz, który śmiał się nawet wówczas, gdy go
18 50 | zawziętą urazą. Już to samo, że śmiał przenieść nad nią inną,
19 53 |        co słyszał w szopie, nie śmiał go już o nic błagać, tylko
20 56 |       ryczał, świstał, klaskał, śmiał się, podniecał walczących,
21 63 |    rzekł Petroniusz. - Tygellin śmiał się, gdym twierdził, że
22 63 |       skruszone serce. Nikt nie śmiał się, było bowiem w tym ukrzyżowanym
23 64 |        pojęcie o szczęściu, nie śmiał w końcu i on modlić się
24 64 |    najgorszych zbrodniarzy; nie śmiał prawie modlić się o taką
25 69 |         Piotr Apostoł długo nie śmiał ukazać się w domu Petroniusza,
26 Epi|   pierwszy rok życia i nikt nie śmiał się spodziewać, by świat
27 Epi|      ktokolwiek ze śmiertelnych śmiał podnieść rękę na takiego