Rozdzial
1 1 | zniewieściałości i zamiłowania do rozkoszy - dlatego lubił wspominać
2 2 | nawet może doznawać większej rozkoszy lub być szczęśliwszym niż
3 7 | starzy i młodzi, spragnieni rozkoszy, zbytku i użycia. Bywały
4 7 | doznawała zarazem wstydu i rozkoszy. Ogarniała ją jakaś słodka
5 7 | kształt, wstrząsany spazmem rozkoszy. Był to obraz, nie taniec,
6 11| chciał. Odjęto mu czarę rozkoszy niemal sprzed ust, więc
7 11| za miłość, która boi się rozkoszy, a płodzi boleść! Kto to
8 20| by wyrzekli się zbytków i rozkoszy, miłowali zaś ubóstwo. czystość
9 26| ów straszny świat zbytku, rozkoszy, zbrodni i bezeceństw, wołających
10 27| opuściła ją, jakiś dreszcz rozkoszy przebiegł ją od stóp do
11 28| i zanurzyć się w życiu rozkoszy i szalonych wybryków; doznał
12 29| Ligii, a przynajmniej szukać rozkoszy i użycia poza nią, Czuł
13 29| towarzystwa, spotkań i rozkoszy. Tu Winicjusza wśród wspaniałych
14 29| wprawdzie od razu nurzać się w rozkoszy i rozpuście, owszem, czynił
15 29| waz, lecz ja wolę szukać rozkoszy tam, gdzie ją prawdziwie
16 29| z wyrazem niewysłowionej rozkoszy. Petroniusz podniósł po
17 30| znienawidziłbym tę naukę, a szukał rozkoszy tam, gdzie ją znaleźć można.
18 31| wreszcie ogarnęła go gorączka rozkoszy. Wypadłszy do lasu, biegł
19 32| nowego dla niej świata, wobec rozkoszy i uniesień, którym musi
20 33| teraz znam. Kochałem się w rozkoszy, teraz uciekłem ze stawu
21 37| tobą nie masz dla mnie ni rozkoszy, ni piękności, ni kochania
22 39| jesteś możnym i żyjesz w rozkoszy, lecz zarówno mogłeś być
23 39| już i ja. Nie chcę jego rozkoszy i muzyki, tylko ciebie jednej.
24 40| oczy cezara zaszły mgłą rozkoszy i rzekł:~- Bogowie dali
25 50| nieprzyjacielem życia i rozkoszy! Nie bądźcie głupcami i
26 64| dostanie tych niebieskich rozkoszy niż całemu tłumowi prostaków,
27 73| różanych wieńców, uczt i rozkoszy. Wprawdzie mi inne obiecywał
|