Rozdzial

 1 3 |        nie znalazł.~Umilkli znów obaj - wreszcie po niejakim czasie
 2 7 |          powrotu. Gdyby tu byli, obaj powiedzieliby ci to co ja,
 3 8 |        Widocznie on sam lub może obaj z Petroniuszem widzieli
 4 12|     zdawał się ich nie widzieć i obaj z Petroniuszem tak nic nie
 5 14|         coś tak uderzającego, że obaj przyjaciele nie mogli się
 6 17| dobroczyńcy, niemal na kolanach. Obaj oświadczyli też, że sami
 7 20|        świt pobielił mury, a oni obaj z Janem siedzieli tak pod
 8 20|     porwali Chrystusa kapłani, i obaj wrócili do domu w większym
 9 21|        Pojął nareszcie to, czego obaj z Petroniuszem nie rozumieli,
10 21|  Winicjusz.~I po chwili znikneli obaj w ciemnej sieni.~Chilo skoczył
11 22|          ściany innej kamienicy.~Obaj zrozumieli natychmiast,
12 24|          nie mógł przypuścić, iż obaj stanowią jedną osobę. Chilo
13 29|          w tym świecie, w którym obaj żyli, mogło być zewnętrznie
14 31|        Lecz przez drogę milczeli obaj. Dopiero gdy znaleźli się
15 43|    robotnik oblał mu głowę wodą, obaj zaś nie tylko postawili
16 45|        jego rozkazy.~I po chwili obaj z Chilonem ruszyli przez
17 48|          tobą.~Po czym zawrócili obaj na prawo ku wzgórzom. Po
18 51|     rzekł Winicjusz.~I po chwili obaj znaleźli się na ulicy.~-
19 54|     schłostać.~Na chwilę umilkli obaj, po czym ozwał się głuchy
20 56|          że spotkawszy się padli obaj na piasek i zakłuli się
21 56|          po czym rozskoczyli się obaj. W amfiteatrze zagrzmiały
22 57|    Corioli albo umywam ręce.~Oni obaj uznali słuszność jego uwagi
23 57|      najlepiej by było, gdybyśmy obaj pozostali w domu. Teraz
24 60|     Chrystus!...~Po czym umilkli obaj. Lig w prostaczej swej głowie
25 65|      ciężkich czasach, w których obaj żyli, i o cezarze. Mówił
26 67|          że do spoliarium, dokąd obaj z Ursusem odnieśli Ligię,
27 69|      ostrzec Apostoła. Wieczorem obaj z Ursusem, przywdziawszy