Rozdzial
1 2 | spojrzeć na te znaki!~- Dawniej wdziałem togę, niż myślisz -
2 4 | wyzwolić z rąk Appiusza; dawniej jeszcze Lukrecja dobrowolnie
3 13| dobroczyńców, jakich było pełno dawniej i którym obsypać złotem
4 16| chrześcijan, tak jak chodziłem dawniej, odstąpiłbym za to tę biedną
5 18| błazeńsko-tragicznych scen. On czuł dawniej prawdziwe wyrzuty o tyle
6 20| dobrze, wiedział jednak już dawniej ze słów, które Pomponia
7 23| bledszą i szczuplejszą niż dawniej, na skręty ciemnych włosów;
8 23| i tych krzywd, które jej dawniej wyrządził, i tej, którą
9 23| Przecie mógł to uczynić już dawniej; przecie mógł, zamiast prześladować
10 26| ją kochać pełną piersią. Dawniej, jak w ogóle w życiu tak
11 29| naturze stanowiło to, iż dawniej mierzył ludzi i rzeczy tylko
12 29| niezmiernym zdumieniem, dawniej bowiem uznawał za dobre
13 32| służba jednak, która miała dawniej rozkaz puszczania go o każdej
14 33| nią zmieniło. Trzymałem dawniej żelazną ręką sługi moje,
15 33| od obrzydzenia nie stało. Dawniej wierzyłem w przemoc, dziś
16 36| brody nie nosił, albowiem dawniej jeszcze ofiarował ją w złotej
17 40| przetrwa lata. Ci nawet, którzy dawniej okazywali niechęć wykwintnemu
18 40| więcej niż ja sam siebie. Dawniej było ci między nami nieźle
19 49| chodzi? Ludzie moi, nie dawniej jak wczoraj, słyszeli w
20 49| innego cezarem? Lud był mi dawniej wierny, ale dziś pójdzie
21 51| w ostatnich czasach niż dawniej, jestem gotów. Na świecie
22 61| blaski, których nie widywał dawniej. Chwilami nawet rodziły
23 63| czujne oblicze jego odbijało dawniej wieczną trwogę i niepewność,
24 64| Bożej. Winicjusz płynął dawniej w trudzie przeciw prądowi,
25 66| weszły w zwyczaj rzadkie dawniej i wyjątkowo tylko dawane
26 66| droższej nad życie. Wszystkie dawniej przebyte bóle odezwały się
27 66| pozwolić na jej mękę w cyrku. Dawniej zgodził się już był ze wszystkim
|