Rozdzial

 1 4 |            tym większa jego zasługa. Ziemia jest takim przybytkiem,
 2 7 |             Tarsu, i ja wiem, że nad ziemią jest Bóg i jest Syn Boży,
 3 11|              Wynajdzie ją choćby pod ziemią i uczyni z niej wszystko,
 4 16|        znaleźć i że wolałby, żeby go ziemia pochłonęła, niż żeby nie
 5 19|              jak na wiosnę budzi się ziemia przygrzana słońcem, ale
 6 20|            lichą nieśmiertelność pod ziemią, w nudzie, czczości, pustkowiu,
 7 22|       którymi ją obejmował, wreszcie ziemia zakręciła się z nim i światło
 8 26|         Rzymianom zwierzchnictwo nad ziemią - rzekł surowo Winicjusz.~-
 9 26|          twój i matka, błogosławiona ziemia, która cię wydała. Chciałbym
10 29| najprzedniejszym winem, jakie wydała ziemia, i piję, póki nie zmartwieje
11 29|              swoje, to niechby potem ziemia otworzyła się pod nami!
12 30|         rozgniewany bóg zrównał go z ziemią, dopiero pokazałbym wam,
13 35|              świat stoi, rad by go z ziemią zrównać albo zniszczyć ogniem
14 36|            były tego rodzaju straże. Ziemia zdawała się uginać pod ich
15 38|            do Rzymu. Powiedz mi, jak ziemia może pomieścić razem takich
16 41|             z całego serca, a ze mną ziemia i morze, nie licząc Winicjusza,
17 44|     przeciwieństwie do zwykłych nocy ziemia jaśniejsza była od niebios.
18 45|         ziemię, słońce się zaćmiewa, ziemia otwiera się w przepaści
19 45|        twarze w przekonaniu, że wnet ziemia zatrzęsie się w posadach
20 50|              i odda im panowanie nad ziemią...~- Teraz lud zrozumie,
21 51|         Petroniusz.~W tej chwili pod ziemią i za grubymi murami ozwało
22 53|           chwila rozedrze się niebo, ziemia zadrży w posadach i zstąpi
23 53|          lękanie się mocy złego? Nad ziemią, nad Rzymem, nad murami
24 58|           warczały łopaty zasypujące ziemią doły, w które wstawiano
25 71|          sobie, iż przy śmierci Pana ziemia rozstępowała się z przerażenia,
26 71|            było dotąd, a bez którego ziemia cała była "jako miedź brząkająca