Rozdzial

 1 2  |         zgniewani przebraną miarą zbrodni, w tym nie masz nic dziwnego -
 2 4  |         jest jaskinią hańby, zła, zbrodni. "Lecz my, Ligio, wiemy,
 3 5  |     szeregiem ustępstw czynionych zbrodni. Sam to czuł, sam rozumiał,
 4 7  |      Chrystusa za wcielenie zła i zbrodni, wydało jej się, że tak
 5 8  |         ją ta modlitwa w tym domu zbrodni i sromoty. Przed chwilą
 6 8  |       cezara jest to dopuścić się zbrodni obrazy majestatu, która
 7 8  |           każdym razie nie będzie zbrodni obrażonego majestatu.~Lecz
 8 11 |        sprowadził ją do tego domu zbrodni i sromoty, pokalał jej niewinne
 9 12 | dopuszczają się najbezecniejszych zbrodni. Zatem Pomponia nie może
10 16 |        ile mu wiadomo, do żadnych zbrodni nie zachęca, owszem, każe
11 26 |           świat zbytku, rozkoszy, zbrodni i bezeceństw, wołających
12 27 |  antychrysta, wspólnik rozpusty i zbrodni. Gdzież on cię zawiedzie,
13 27 |         dla uczestnika wszystkich zbrodni, w których grzęznął świat
14 28 |        naszych bogów i... naszych zbrodni, więc ona uciekła ode mnie,
15 31 |       waszego bezwstydu i waszych zbrodni!~- Co się z tobą dzieje?
16 41 |        górami egoizmu, rozpusty i zbrodni, rzekł:~- Ciebie trzeba
17 45 |           nadeszła. Oto na miasto zbrodni i rozpusty, oto na nowy
18 49 |       jakież męki godne są takiej zbrodni?... Ale bogi mnie natchną
19 52 |     zaciekłość i zatwardziałość w zbrodni. Szał ogarnął prześladowców.
20 52 |      pretorianów i całe to miasto zbrodni. Mniemał, że nie może i
21 53 |       idzie na podbój tego miasta zbrodni, ciemięstwa i pychy, a wyście
22 56 | dopuszczali się najbezecniejszych zbrodni. Rozbudzonej nienawiści
23 70 |          Ale ci, którym dość było zbrodni i szału, ci, których deptano,
24 70 |       drogi: oto to miasto pychy, zbrodni, rozpusty i potęgi poczynało
25 71 |           mgle błękitnej, gniazdo zbrodni, ale i siły, szaleństwa,
26 Epi|           nawet wspólnicy dawnych zbrodni poczęli nań patrzeć jak