Rozdzial

 1 7  |        podobny do głosu Pomponii, wołał jeszcze w jej duszy: "Ligio,
 2 11 |           by był leżeć u jej nóg. Wołał na nią, gryzł palce, obejmował
 3 11 |           mogąc działać otwarcie, wolał zawsze działać tajemnie.
 4 14 |     chciał go wykupić. Lecz Pansa wolał zatrzymać i pieniądze, i
 5 20 |          a potem padł Mu do nóg i wołał: "Pan mój i Bóg mój!" Któren
 6 22 |          tę porzucił natychmiast. Wolał nie mieć nic do czynienia
 7 24 |          waszego Boga! litości! - wołał - jestem chrześcijaninem!...
 8 32 |         objąwszy je konwulsyjnie, wołał jeszcze, z twarzą pokrytą
 9 34 |          radził ją porwać, ale on wolał ukarać Chilona i pójść do
10 39 |       taki był, który by tego nie wolał i nie chciał? A przecie
11 40 |         nawet i Tygellina, ale on wolał go wyśmiewać i wyprowadzać
12 40 |       jego faworyta, każdy jednak wolał czuć nad sobą cezara wyrafinowanego
13 43 |    natchnienie? "Oby tak było!" - wołał w duchu Winicjusz. Pomściłby
14 48 |          Może by ten godny prorok wolał jechać niż iść. Winicjusz
15 50 |       śpieszcie! Śpieszcie się! - wołał ochrypłym głosem.~
16 54 |           jakby głos Petroniusza, wołał za nim z daleka: "Wróć się!"
17 56 |          swą białą drżącą głowę i wołał w duchu:~"Panie! Panie!
18 58 |   pomdleli. Nikt nie jęczał i nie wołał o litość. Niektórzy wisieli
19 60 |     odrzekła Ligia - Chrystus sam wołał. do ojca: "Oddal ode mnie
20 63 |   nagrobek, tymczasem, nie! Naraz wolał stracić wszystko i zgubić
21 63 |  niepochlebne dla dworu okrzyki i wołał o przyśpieszenie sceny z
22 69 | pozwoliłeś władać i zwyciężać?"~I wołał tak z głębi niezmiernego
23 69 |        bielił dachy domów, gdy on wołał jeszcze z głębi rozżalonego
24 Epi|        niego i Rzymu. Czasem znów wołał o krew; czasem oświadczał,
25 Epi|       lecz zbudziwszy się, próżno wołał na straże przyboczne, czuwające
26 Epi|          mówił, że chce umrzeć, i wołał o Spikulusa, który zabijał