Rozdzial
1 2 | dziękując jej za opiekę nad Winicjuszem wtrącał jakby mimo woli
2 3 | się w lektyce sam na sam z Winicjuszem. - Jeśli jej Bóg jest wszechmocny,
3 13| poruszać.~Lecz Petroniusz z Winicjuszem przeszli do atrium, gdzie
4 21| jakie pięćdziesiąt kroków za Winicjuszem i Krotonem, stanął zaraz
5 22| na pewno, co stało się z Winicjuszem, Chilo zaś tego nie wiedział.
6 24| człowieku, albowiem dziś byłeś z Winicjuszem na Ostrianum i pod naszą
7 24| co zamierzacie uczynić z Winicjuszem? - spytał z nowym niepokojem
8 24| będę mógł rozmówić się z Winicjuszem i udzielić mu rad zbawiennych.~
9 24| niespodzianego, więc stanąwszy nad Winicjuszem, począł mówić przerywanym
10 29| Tu zatrzymał się przed Winicjuszem i zapytał: - A ty? zawsze
11 30| rozchodzić. Petroniusz wyszedł z Winicjuszem i rzekł mu:~- Jesteś więc
12 31| Petroniusz stanął przed Winicjuszem. - Słyszałem i widziałem -
13 32| i on, że przestali się z Winicjuszem rozumieć i że dusze ich
14 32| Tymczasem postanowił czuwać nad Winicjuszem i zachęcać go do podróży.
15 32| atrium i stanąwszy przed Winicjuszem, rzekł:~- Niech ci bogowie
16 42| Niewolnicy biegnący za Winicjuszem, mając konie o wiele gorsze,
17 42| Miasto leżało teraz przed Winicjuszem jak na dłoni, objęte potwornym
18 45| tymczasem był sam na sam z Winicjuszem, przypomniał zaś sobie,
19 45| zaś przyłączył się wraz z Winicjuszem do idącej gromady.~Po chwili
20 49| zawiśnie nad Ligią, nad Winicjuszem, którego kochał, i nad wszystkimi
21 51| poczyna igrać ze mną i z Winicjuszem - mówił sobie, gdy harfy
22 51| to z Pawłem z Tarsu, to z Winicjuszem i słysząc codziennie o chrześcijanach
23 52| Petroniusz, po rozstaniu się z Winicjuszem, udał się wprawdzie do Akte
24 60| od starego Tullianum. Pod Winicjuszem nogi zachwiały się na ten
25 64| zbawienie, ale jako czas ślubu z Winicjuszem. Wobec tej niezachwianej
26 69| inni. Wszyscy razem, wraz z Winicjuszem, Ligią i chrześcijańskimi
|