Rozdzial

 1 7 |      piękni, spokojni, podobni w swoich togach do białych bogów.
 2 7 |       nikomu nie zdaje sprawy ze swoich rozporządzeń i rozkazów.
 3 11| sprzykrzy, odda ją ostatniemu ze swoich niewolników albo każe jej
 4 11|         każe jej obracać żarna w swoich posiadłościach w Afryce.
 5 17|          został przez jednego ze swoich uczniów! Ale imienia zdrajcy
 6 17| odpowiedział robotnik. - A braci swoich? A siostry, a tych, którzy
 7 19|        chociaż Tesalia słynie ze swoich czarownic. Chrześcijanie
 8 20|      poganami znalazł już takich swoich wybranych, jak Korneliusz
 9 23|      wykupiłem wreszcie siebie i swoich... Rana w głowie jest lekka.
10 25|  nakazywała zapominać o sobie, o swoich krzywdach, o swoim szczęściu
11 26|         takim dobrym uśmiechem w swoich błękitnych oczach, iż Winicjusz
12 26|     dowiedziałby się o nim przez swoich niewolników niewątpliwie.
13 27|      Marii z Magdali leżeć u nóg swoich i który przebaczył jawnogrzesznicy,
14 29|  pierwszy usłyszał potwierdzenie swoich pragnień i nadziei z ust
15 31|          rękoma, rzuciła mu spod swoich długich rzęs spojrzenie
16 35|          sobie żyjesz w domu i w swoich rozmyślaniach to o Ligii,
17 45|      daleko, do którejkolwiek ze swoich ziem, choćby aż do Sycylii.
18 48|            Miłuj ludzi jak braci swoich - odpowiedział Apostoł -
19 49|     któremu pilno było wrócić do swoich niewolnic przywiezionych
20 55|       wrócił do domu, aby wysłać swoich ludzi po Linusa i kazać
21 55|        go przenieść do jednej ze swoich willi podmiejskich.~Jednakże
22 56| sprawiedliwi i grzeszni, ale Pan swoich odróżni. Biada wam, albowiem
23 56|          i patrycjusze dążyli do swoich miejsc. Z wolna uciszał
24 57|          udał się do gospody, do swoich ludzi. Nazariusz, zabrawszy
25 63|          Antystiuszu, poukrywały swoich niewolników chrześcijan
26 71|         świetle. Rozpamiętywał o swoich podróżach, o trudach i pracy,