Rozdzial

501 28|              ona to uczyniła. Ja bym jej przecie nie bronił wierzyć
502 28|         przecie nie bronił wierzyć w jej Chrystusa i sam wzniósłbym
503 28|             mógłbym przecie nawet na jej żądanie podnieść na ramionach
504 28|              sławiły, choćbym się do jej przepisów stosował, rozum
505 28|         czcią i obawą. Kocham go, bo jej ręce go wiązały, a nienawidzę,
506 28|              niż mnie i mniej by się jej przerazili. Ty wiesz, jak
507 28|           widzę słodką twarz Ligii i jej oczy zalane łzami, dziękujące
508 28|         równie łatwą jak one, to bym jej nie kochał tak, jak kocham.
509 29|         duszę i wnosiły do niej obce jej dotąd pojęcia i uczucia.
510 29|             za to, iż wyrzucał Ligii jej ziemską miłość. Młody patrycjusz
511 29|              będąc już pijanym wylał jej na głowę puchar falernu.
512 29|              już od dawna i że serce jej jest wolne. Przez tydzień
513 29|              ciągle uczucie, że oczy jej patrzą na niego, i uczucie
514 29|             choćby posiadł Ligię, to jej nie posiądzie zupełnie,
515 29|            mówił Petroniusz. - Poślę jej parę trzewików naszywanych
516 29|           szczęścia.~On zaś otworzył jej ramiona i rzekł: - Pójdź!~
517 29|        widział, jak z wolna policzki jej poczęły się pokrywać odblaskiem
518 29|           następnie obsunął tunikę z jej ramion i rzekł:~- Szczęśliwy,
519 29|              począł wodzić ustami po jej ramionach i szyi, ją zaś
520 29|           przejmowało drganie i oczy jej to zamykały się, to otwierały
521 29|           Wówczas wyzwoliłem ją mimo jej wiedzy. Pretor zrobił to
522 29|             dla mnie, że nie wymagał jej obecności. Ale ona nie wie
523 29|        porwać Ligię?~- Nie. Nie mogę jej złem za dobre płacić i przysiągłem,
524 29|                Chcę, ale moja natura jej nie znosi.~- A potrafisz
525 29|           wsparł uwieńczoną głowę na jej łonie i rzekł z uśmiechem:~-
526 31|            pozłoconych belek. Brzegi jej przybrane były w przepyszne
527 31|         dawną śniadość, lecz zostały jej złotawe połyski numidyjskiego
528 31|      zająwszy jego triclinium począł jej szeptać coś do ucha. Winicjusz
529 31|             ramię prosząc, by zapiął jej rozluźniony naramiennik,
530 31|              głowę, aż wreszcie, gdy jej zbrakło oddechu, oderwała
531 31|           tylko z daleka rozległ się jej śmiech, jakiś dziwny i złowrogi.~
532 31|            poznawszy Augustę odmówił jej, to byłbyś zgubiony bez
533 32|             z dwojga: albo Winicjusz jej się nie oprze i może być
534 32|             niej niczego, nie chciał jej wywoływać. Po długim namyśle
535 32|           przypuszczać, że nie, więc jej miłość własna dotychczas
536 32|              Poppea, a to znaczy, że jej żądza ku tobie nie była
537 32|              miłością, ale póki chce jej się ciebie, musisz zachować
538 32|             podsłuchiwał i wiesz, co jej odpowiedziałem: że kocham
539 32|  odpowiedziałem: że kocham inną i że jej nie chcę.~- A ja cię zaklinam
540 32|             Palatynie i że nietrudno jej się będzie domyśleć, dla
541 32|           Więc zaczniesz znów szukać jej po starych cmentarzach i
542 32|          Dowiadywałem się teraz, czy jej to pomogło, i ty, synu Słońca,
543 32|            Ligię swoją kochanką, cóż jej pozostanie innego, jak zostać
544 32|              i to pytanie, czy się w jej duszy ostoi owa nauka wobec
545 32|              wprawdzie, że przyrzekł jej, iż nie wzniesie na nią
546 32|              w ten sposób wynagrodzi jej krzywdę. Tak! do tego czuje
547 32|               bo przecież zawdzięcza jej życie. Tu przypomniał mu
548 32|             wraz z Krotonem wpadł do jej schronienia; przypomniał
549 32|         zostawiła mu odchodząc. Zali jej za to wszystko zapłaci nowym
550 32|             uczynić, skoro nie tylko jej pożąda, ale ją kocha, a
551 32|              czegoś więcej, to jest: jej zgody, jej kochania i jej
552 32|          więcej, to jest: jej zgody, jej kochania i jej duszy. Błogosławiony
553 32|            jej zgody, jej kochania i jej duszy. Błogosławiony ten
554 32|            on myślał o Ligii i mówił jej: "Nie zapłacę ci złem za
555 33|         niewolników; mógłbym otoczyć jej schronienie i pochwycić
556 33|         cnota i wasza nauka, chociaż jej nie wyznawam, zmieniła coś
557 33|         przysięgnę wam, że nie tylko jej nie wzbronię wyznawać Chrystusa,
558 33|             was posądzają. Niewielem jej dotąd poznał. Tyle, co od
559 33|        wierzyłem w przemoc, dziś się jej wyrzekłem. Wiedzcie, że
560 33|             miłuję i tę naukę i chcę jej! Ale że jej nie rozumiem,
561 33|             naukę i chcę jej! Ale że jej nie rozumiem, że nie wiem,
562 33|           przykazując, by nie mówiła jej, kogo między nimi znajdzie,
563 33|             również jak wryta. Twarz jej zaczerwieniła się i wraz
564 33|              milczenia. Usta poczęły jej drżeć jak u dziecka, któremu
565 34|          ogródku Winicjusz opowiadał jej w krótkich, wyrwanych z
566 34|              oto Chilo, który odkrył jej mieszkanie, i radził ją
567 34|          Pomponii podobna. Nie umiał jej zresztą dobrze wypowiedzieć,
568 34|              ale i duszą. Powiedział jej natomiast to, co napełniło
569 34|          ognisku.~Po czym chwyciwszy jej rękę nie mógł więcej mówić,
570 34|         szczęście życia, i powtarzał jej imię, jakby chcąc się upewnić,
571 34|          rozpytywać, co się działo w jej duszy, a ona przyznała mu
572 35|        jeszcze z tego, że cezar jest jej błaznem.~- Powiedz sam,
573 35|            Winicjusz rzekł:~- Jestem jej narzeczonym. - Co?...~Lecz
574 35|         jednej duszy! Żywo!~- Jesteś jej narzeczonym? - powtórzył
575 35|            lub wygodne. Co do Ligii, jej królewskie pochodzenie pewniejsze
576 35|            za miesiąc lub za rok sam jej nie przyjmiesz.~- Ja? -
577 35|                Nie, na syna Lety! Ja jej nie przyjmę, choćby w niej
578 35|         przybyła Eunice.~Wraz też po jej przybyciu podano i wieczerzę,
579 36|           jak na procesji. Ciągnął w jej ślady znów cały dwór męskiej
580 36|     wszystkich narodów i że coś może jej na ziemi się oprzeć.~Winicjusz
581 36|      ucieszył się w sercu, iż chodzi jej o to, by prędko został chrześcijaninem,
582 36|         pytając:~- To źle?~I uśmiech jej miał w sobie trochę dziewczęcej
583 36|             rzekł:~- Ursusie, pilnuj jej jak źrenicy oka, bo to nie
584 36|             To powiedziawszy chwycił jej rękę i przycisnął do niej
585 37|           nikogo kochać niezdolna, i jej zachcianki płyną tylko z
586 37|               który jest jeszcze pod jej wpływem i który może nawet
587 37|         jeszcze miłuje, wszelako już jej nie szczędzi i nie ukrywa
588 37|           poprzednio, i że nie cofam jej, ale ją wyciągam jak człowiek
589 38|         twoją, bielsze wydają mi się jej marmury, cienistsze ogrody
590 39|              z której ślicznych fałd jej ramiona i głowa wychylały
591 39|            różowych anemonów zdobiło jej włosy.~Winicjusz przycisnął
592 39|         Winicjusz przycisnął usta do jej ręki, po czym siedli na
593 39|               że teraz dopiero wolno jej kochać, odjęły jej głos,
594 39|             wolno jej kochać, odjęły jej głos, a natomiast napełniły
595 39|        Winicjusz, objąwszy ramieniem jej drobne ciało, tulił ją przez
596 39|     chrześcijańscy mężowie dochowają jej żonom. Ale wyście niepewnini
597 39|            on przycisnął już usta do jej białych jak jaśmin dłoni
598 41|      nadzwyczajność istnieje, przeto jej szukam całą potęgą władzy,
599 41|            Lukrecja, rozkochał się w jej cnocie i teraz pragnie ją
600 41|            rozproszysz jednym słowem jej uprzedzenia, oznajmiając,
601 42|            chce jeszcze umierać. Daj jej żyć. Weź ją na ręce i wynieś
602 42|   pozostawiając na prawo Albalongę i jej wspaniałe jezioro. Gościniec
603 42|        widnokrąg i leżące po drugiej jej stronie Albanum. Winicjusz
604 42|           iskra pożaru nie padnie na jej odzież. Pod wpływem bezsennej
605 43|             świątynie, leżące po obu jej stronach, zmienione był
606 43|              tłum odbił drzwi, aby w jej wnętrzu znaleźć przytułek
607 43|            nabitych w ścianę wisiała jej odzież, na łóżku zaś leżało
608 43|       powtarzał w myśli, i gdyby nie jej capitium, którym obwinął
609 45|         zatrzęsie się w posadach i z jej czeluści wyjdą bestie piekielne,
610 45|               poratuj mnie! Szukałem jej w dymie pożaru i w tłoku
611 47|              stracone. Może będziesz jej musiał użyć jutro.~- Nie,
612 48|          Ligię z Linusem i z wiernym jej sługą. Chrystus, który ci
613 48|             zbliżył się i wymówiwszy jej imię wyciągnął ku niej ręce.
614 48|              i radości przemknęła po jej twarzy i bez słowa, jak
615 48|     rozplótłszy ramiona wziął w ręce jej skronie, całował czoło,
616 48|              ją obejmował, powtarzał jej imię, potem schylał się
617 48|           imię, potem schylał się do jej kolan i do dłoni, witał
618 48|           szczęście.~Wreszcie począł jej opowiadać, jak przyleciał
619 48|      przyleciał z Ancjum, jak szukał jej pod murami i wśród dymów,
620 48|             zanim Apostoł wskazał mu jej schronienie.~- Lecz teraz -
621 48|         Pomponii i wezmę cię potem z jej rąk. Wszak ty, o carissima,
622 48|      spuszczoną głową, niepewna, czy jej nie wezmą ich za złe.~Lecz
623 49|          Eunice przebierać palcami w jej złotych włosach i schylać
624 49|            włosach i schylać usta do jej koralowych ust.~Więc rzekł:~-
625 50|            szukałem prawdy. Szukałem jej i u dawnych boskich mędrców,
626 50|       uciekła?~- Ona uciekła, ale on jej szukał, gdyż nie mógł bez
627 50|          nędzną zapłatę pomagałem mu jej szukać i ja to wskazałem
628 50|            nieprzyjaciół.~Upodobanie jej do Winicjusza było wprawdzie
629 50|        dotknął ją głęboko i napełnił jej serce zawziętą urazą. Już
630 50|       przenieść nad nią inną, dawało jej się występkiem wołającym
631 50|              tej chwili zaprzysięgła jej zgubę.~- Panie - rzekła -
632 51|             raczej nad podobieństwem jej z Chronosem pożerającym
633 51|             Ahenobarbus nie dostanie jej w żadnym razie! Szkoda mi
634 51|         przerwało mu rozmyślania. Na jej widok wszystkie jego kłopoty
635 51|              przez którą przeglądało jej różane ciało, była istotnie
636 51|     odpowiedział niewolnik. "A zatem jej nie odbił!" - pomyślał Petroniusz.~
637 51|                rzekł. - Nie wtrącono jej do Tullianum i ani nawet
638 51|    Przepłaciłem stróża, aby odstąpił jej swą izbę. Ursus położył
639 51|         czuwa nad nią.~- Czemu Ursus jej nie obronił?~- Przysłano
640 51|          wtóre, by nie przeszkadzali jej w ucieczce.~- Kiedy to ma
641 51|  Odpowiedzieli, że nie mogą wydać mi jej natychmiast, albowiem boją
642 51|      usiłowała ją zgubić przypisując jej czarom śmierć swego dziecka.
643 51|           umyślnie dlatego, że jeśli jej nie uwolnisz, zanim nie
644 51|           dotąd ciebie i mnie. Jeśli jej nie zdołasz natychmiast
645 52|              Rzym, więc nigdy rozlew jej nie zapowiadał się wspanialej.~
646 52|           ludu, który nie rozumiejąc jej źródła, poczytywał ją za
647 52|             śmierć lub nawet szukali jej, póki ich nie powstrzymały
648 52|              w więzieniu, przyniosła jej odzież i żywność, a nade
649 52|             zabiegi, które czyni dla jej ratunku, jej widok i sama
650 52|         które czyni dla jej ratunku, jej widok i sama męka, lecz
651 52|              nadziei, na Kastora! on jej nie przeżyje i rzuci się
652 52|         więcej, ale po prostu począł jej oddawać w duszy cześć niemal
653 53|      podarował willę w Ancjum synowi jej z pierwszego małżeństwa,
654 53|            pracuje tylko nad tym, by jej uczynić śmierć mniej straszną,
655 53|          czaszką.~Nie myślał zresztą jej przeżyć i postanowił zginąć
656 54|       Statora, rzekł:~"Nie widziałem jej dziś, Panie, ale wierzę
657 54|             że dziś jeszcze odniesie jej odpowiedź.~Winicjusz nie
658 54|         areny, panie, ale nie możemy jej obudzić, zbudź ty ją." Lecz
659 55|           zawsze Winicjusza. Wiadomo jej było, że do więzienia nie
660 55|       zobaczyć go za życia. W liście jej nie znać było bojaźni. Pisała,
661 55|             przyszli i oni. W każdym jej słowie widać było uniesienie
662 55|           twoja." I zaklinała go, by jej nie żałował i nie dał się
663 55|      Chrystusowi, iż w Rzymie został jej narzeczony, Marek, który
664 55|             pozwoli wrócić na chwilę jej duszy do niego, aby mu powiedzieć,
665 55|             że jest szczęśliwa. Cały jej list tchnął szczęściem i
666 55|       Winicjusz zabrał ze spoliarium jej ciało i pochował ją jako
667 55|          skruszy murów i nie odda mu jej. Nakazał wierzyć jej, że
668 55|              mu jej. Nakazał wierzyć jej, że On może mu ją oddać
669 55|     Nawrócony centurion miał odnieść jej ów list nazajutrz.~Lecz
670 55|              Tullianum, i poniechali jej. Wczoraj wieczór była już
671 55|              teraz, a Chrystus wróci jej zdrowie.~Młody trybun pozostał
672 55|     przeraził ją. "Obraziłaś - rzekł jej - nowe nieznane bóstwo.
673 55|             na starą Sylwię i zatkał jej usta, drugi zaś, chwyciwszy
674 55|            poczęła krzyczeć i dzikie jej krzyki rozlegały się przez
675 55|           trzeciego dnia cezar kazał jej przyjść na ucztę, więc przybrawszy
676 56|              więc pewien, czy nie ma jej między ofiarami przeznaczonymi
677 56|           było pole męki, i bliskość jej, i natłok ofiar przybranych
678 56|            dziękować Chrystusowi, że jej tu nie ma, i w tym widzieć
679 56|              go Petroniusz. - Nie ma jej. Została w więzieniu.~-
680 56|             zdawało, że rozmawiamy o jej uczesaniu... Tygellinus
681 56|             dyszał nią, nasycał oczy jej widokiem i z rozkoszą wciągał
682 56|             rozkoszą wciągał w płuca jej wyziewy.~Zwyciężeni legli
683 56|              szewcem, więc nie umiem jej łatać.~- Macte! Habec! -
684 57|           przy tym tak, że aż rudawa jej głowa dotknęła jego piersi.
685 57|            najlepiej wiedzą, czy się jej boję.~I tak mówiąc począł
686 57|         chcieli się zgodzić nawet na jej ucieczkę, tym bardziej pozwolą
687 57|     Winicjusz - by Ursus towarzyszył jej w drodze... Byłbym spokojniejszy...~-
688 57|            poszliby za nim i odkryli jej schronienie. Na Herkulesa!
689 57|       trójnog Eskulapowi w zamian za jej uzdrowienie... Ach, ty,
690 57|              że oczy wasze nie ujrzą jej na arenie, bo albo umrze
691 57|           oczyma. Zresztą Glaukus da jej napój usypiający, który
692 57|              Winicjusza rzekł:~- Ale jej nie zobaczysz na krzyżu,
693 57|              uniknęła przeznaczonego jej amfiteatru. Ale to właśnie
694 57|          czuwano nad nią i strzeżono jej pilniej niż innych. Petroniuszowi
695 57|            żal było do głębi duszy i jej, i Winicjusza, lecz prócz
696 60|          właśnie z tego powodu muszą jej pilnować jak oka w głowie.~-
697 60|             myśląc przy tym, że może jej wcale nie zobaczyć, dopóki
698 60|             Chrystusowi ale nie budź jej, panie. Winicjusz klęcząc
699 60|             Mimo mroku mógł odróżnić jej twarz, która wydała mu się
700 60|              pretorianie nie poznają jej, a gdy raz dostanie się
701 60|             Petroniusz nie mogliście jej z więzienia wydobyć, to
702 60|    przyjdziesz.~On zaś rzucił się do jej rąk i począł przykładać
703 60|              chce twojej śmierci, On jej nie dopuści... Przysięgam
704 60|              tobą...~Tu znów zbrakło jej oddechu i ledwie dosłyszalnym
705 60|              księżyca rozjaśniła się jej twarz. Raz jeszcze podniosła
706 61|              być już pomocny. Oto po jej śmierci wyznam, żem jest
707 61|             nam się nie udało wyrwać jej z Tullianum? Ja straciłem
708 61|          morze, nie potrafi oddać mi jej żaden z naszych bogów, ale
709 62|             kolan ofiary, ale twarzy jej nie można było zrazu rozpoznać,
710 62|         smolnym słupie, a kat stał u jej stóp. Oczy Glauka nie odwracały
711 63|          rozwódki, które zazdroszczą jej cnoty! - rzekł z nie mniejszym
712 64|              żadnej nadziei ocalenia jej od śmierci i sam, oderwany
713 64|             mąk cyrkowych i pozwolił jej zasnąć spokojnie w więzieniu,
714 64|             Śmierć przedstawiała się jej nie tylko jak wyzwolenie
715 64|             i ziemskie, więc czekała jej jeszcze i tak, jak narzeczona
716 64|               że Chrystus pozwoli mu jej służyć i dalej. Co do siebie,
717 64|          Thabita, o której opowiadał jej swego czasu Piotr Apostoł.
718 64|              pogodą, wypytywali go o jej przyczynę, on zaś opowiadał
719 65|      powtórzył Nero. - Jutro otworzą jej bramy więzienia, a o uczcie
720 65|     przełożonym spoliarium o wydanie jej ciała, chciał bowiem oddać
721 66|              opowiadali teraz cuda o jej piękności. Innych zajmowało
722 66|            czcić takie bóstwa; jakie jej się podobały, i której prawo
723 66|             ale nie może pozwolić na jej mękę w cyrku. Dawniej zgodził
724 66|              i cud. Już nie prosił o jej życie, chciał tylko, by
725 66|           wszystkiego, co rośnie nad jej krawędzią, tak i on oburącz
726 66|               po czym wysunął się na jej środek, rozglądając się
727 66|           tłum, rycerzy i senatorów. Jej drobna postać, tak biała
728 66|           jakby wycięta z alabastru, jej zemdlenie, okropne niebezpieczeństwo,
729 66|       uwolnił ją olbrzym, a wreszcie jej piękność i jego przywiązanie
730 66|    przybiegłszy do Ligii nakrył togą jej nagie ciało.~Po czym rozdarł
731 66|        widokach. A oto lud chciał go jej pozbawić. Na tę myśl gniew
732 66|           jednocześnie nie umiał się jej przez przyrodzone tchórzostwo
733 67|           jest ocalona, że nie grozi jej już ni więzienie, ni śmierć
734 67|       usłyszałem w duszy głos: "Broń jej!", i to był niezawodnie
735 67|         zdrowia.~Przytomność wróciła jej jeszcze tejże nocy. Zbudziwszy
736 67|              z nią dzieje. Pozostała jej pamięć chwili, w której
737 67|           Myśli mąciły się jeszcze w jej osłabionej głowie; wydało
738 67|        osłabionej głowie; wydało się jej rzeczą naturalną, że zatrzymali
739 67|             drodze do nieba z powodu jej umęczenia i słabości. Nie
740 67|         spytać, gdzie są, lecz z ust jej wyszedł tylko cichy szept,
741 67|             położywszy lekko rękę na jej czole, rzekł:~- Chrystus
742 67|              ocalił i wrócił mi cię!~Jej usta poruszyły się znowu
743 67|             po chwili jednak powieki jej przymknęły się, piersi podniosły
744 68|                ale nie każ mu ocalać jej po raz drugi... Czy pamiętasz,
745 68|           się powtarzać.~- Gdy wróci jej zdrowie - odrzekł Winicjusz -
746 68|          zdrowie i życie Ligii.~Lecz jej nie groziło już niebezpieczeństwo.
747 68|          godziny. Wi nicjusz ubierał jej lektykę w anemony, a zwłaszcza
748 68|              a zwłaszcza w irysy, by jej przypomnieć atrium w domu
749 68|            nad nią i wpatrując się w jej uśpioną twarz myślał mimo
750 68|             choroba zgasiły w części jej urodę. Wówczas, gdy widywał
751 68|           zarazem kwiat; teraz twarz jej stała się niemal przezroczysta,
752 68|             Eunice, która przynosiła jej kwiaty i drogocenne tkaniny
753 68|             tkaniny dla przykrywania jej nóg, wyglądała przy niej
754 68|        Winicjusz, który kochał teraz jej duszę, kochał ją tylko tym
755 69|             że nie przyszedł jeszcze jej czas, który nadejdzie wówczas
756 70|          prawdy żywej, że nie zaleją jej ni łzy, ni krew i że teraz
757 70|            teraz dopiero zaczyna się jej zwycięstwo. Zrozumiał również,
758 71|             i że nic już powstrzymać jej nie zdoła. A tak myśląc,
759 71|         Flawiusza Sabinusa, i widząc jej młodą twarz zalaną łzami,
760 71|           sobie w duszy: "Jakaż siła jej sprosta i cóż ją zwycięży?
761 73|              filozofowie, i nie było jej ni w Grecji, ni w Rzymie,
762 73|            drogi! Dlatego, że kocham jej duszę nieśmiertelną i że
763 73|         teraz ci mówię: nie kochałem jej, bo kochać dopiero mnie
764 73|         pokochasz, bo może można być jej wrogiem, jak cezar i Tygellin,
765 73|             że sami bogowie nie mogą jej dojrzeć ze szczytu Olimpu.
766 73|            odnaleźć tę miłość, skoro jej w sercu nie czuję? A jeśli
767 74|     doskonałą myśl cieszy się z góry jej wykonaniem.~A tegoż jeszcze
768 74|             lekko dotknąwszy palcami jej skroni począł patrzeć na
769 74|              oczyma. Po chwili twarz jej stała się blada jak płótno,
770 74|            Pani Cypryjskiej. Niechaj jej odtąd niczyje usta nie dotkną
771 74|            się nieco, dotknął ustami jej ust i odpowiedział:~- Pójdź
772 74|        różane ramię i po chwili krew jej poczęła się zlewać i łączyć
773 74|              ją na wezgłowiu, by się jej raz jeszcze przypatrzyć.