Rozdzial
1 2 | naprzeciw z wzniesionymi ramionami Ligia usiłowała schwytać.
2 4 | zawisło. Pomponia objąwszy ramionami jego szyję przytuliła się
3 4 | zawołała Pomponia obejmując ramionami dziewczynę, jakby chciała
4 10| widząc Petroniusz wzruszył ramionami.~- Nie ma w nim filozofa
5 12| Po chwili też wzruszył ramionami na swe obawy i postanowił
6 27| rzuciwszy się na kolana objęła ramionami jakby z rozpaczą nogi Piotra
7 29| jego kolanach oplotła mu ramionami szyję, głowę zaś złożyła
8 29| innych.~Petroniusz wzruszył ramionami.~- W takim razie nie dzieje
9 30| domyśleć.~Winicjusz wzruszył ramionami.~- Zdawałoby się, iż boisz
10 32| odszedł do domu wzruszając ramionami i niezadowolony mocno. Spostrzegł
11 32| zguby.~Winicjusz ruszył ramionami.~- Wyratowała mnie z rąk
12 35| spodleć? Petroniusz ruszył ramionami.~- Ty sobie żyjesz w domu
13 35| Petroniusz.~Po czym wzruszywszy ramionami rzekł jakby sam do siebie:~-
14 35| go odrodzić. Nie wzruszaj ramionami, bo kto wie, czy za miesiąc
15 39| i wsparłszy się o siebie ramionami milczeli poglądając ku zorzom,
16 47| Lecz Petroniusz wzruszył ramionami.~- Na ich wierność, lecz
17 47| popatrzył na mówiącego, wzruszył ramionami i rzekł:~- To jeszcze nie
18 49| łonie.~Petroniusz wzruszył ramionami, jakby chciał powiedzieć,
19 51| przypuszczają."~Tu wzruszył ramionami:~"Oni tam może myślą, że
20 51| tu, Eunice, obejmij mnie ramionami i daj mi usta twoje... Kochasz
21 51| spalili?~A Petroniusz wzruszył ramionami i klepiąc go po łopatce
22 55| Rufiusa. Petroniusz wzruszył ramionami.~- Ja nie przychodzę jako
23 57| zdziwieniem, po czym jął ruszać ramionami i mówić jakby sam do siebie:~-
24 61| Winicjusz. Petroniusz wzruszył ramionami.~- Czy wiesz - zapytał -
25 68| dawne ponęty i wzruszając ramionami myślał w duszy, że ów cień
26 70| wyciągniętymi przed się ramionami, a z ust jego wyrwał się
|