Rozdzial

 1 2 |         naprzeciw z wzniesionymi ramionami Ligia usiłowała schwytać.
 2 4 |       zawisło. Pomponia objąwszy ramionami jego szyję przytuliła się
 3 4 |      zawołała Pomponia obejmując ramionami dziewczynę, jakby chciała
 4 10|       widząc Petroniusz wzruszył ramionami.~- Nie ma w nim filozofa
 5 12|           Po chwili też wzruszył ramionami na swe obawy i postanowił
 6 27|   rzuciwszy się na kolana objęła ramionami jakby z rozpaczą nogi Piotra
 7 29|         jego kolanach oplotła mu ramionami szyję, głowę zaś złożyła
 8 29|      innych.~Petroniusz wzruszył ramionami.~- W takim razie nie dzieje
 9 30|     domyśleć.~Winicjusz wzruszył ramionami.~- Zdawałoby się, iż boisz
10 32|       odszedł do domu wzruszając ramionami i niezadowolony mocno. Spostrzegł
11 32|          zguby.~Winicjusz ruszył ramionami.~- Wyratowała mnie z rąk
12 35|       spodleć? Petroniusz ruszył ramionami.~- Ty sobie żyjesz w domu
13 35|  Petroniusz.~Po czym wzruszywszy ramionami rzekł jakby sam do siebie:~-
14 35|        go odrodzić. Nie wzruszaj ramionami, bo kto wie, czy za miesiąc
15 39|         i wsparłszy się o siebie ramionami milczeli poglądając ku zorzom,
16 47|         Lecz Petroniusz wzruszył ramionami.~- Na ich wierność, lecz
17 47| popatrzył na mówiącego, wzruszył ramionami i rzekł:~- To jeszcze nie
18 49|       łonie.~Petroniusz wzruszył ramionami, jakby chciał powiedzieć,
19 51|      przypuszczają."~Tu wzruszył ramionami:~"Oni tam może myślą, że
20 51|         tu, Eunice, obejmij mnie ramionami i daj mi usta twoje... Kochasz
21 51|   spalili?~A Petroniusz wzruszył ramionami i klepiąc go po łopatce
22 55|     Rufiusa. Petroniusz wzruszył ramionami.~- Ja nie przychodzę jako
23 57|  zdziwieniem, po czym jął ruszać ramionami i mówić jakby sam do siebie:~-
24 61|   Winicjusz. Petroniusz wzruszył ramionami.~- Czy wiesz - zapytał -
25 68|        dawne ponęty i wzruszając ramionami myślał w duszy, że ów cień
26 70|          wyciągniętymi przed się ramionami, a z ust jego wyrwał się