Rozdzial

 1 2 | następnie jął przeczyć temu, co mówiła o starości: "Ludzie starzeją
 2 7 |    zdumieniem, jakby dziewczyna mówiła w gorączce. Okazać opór
 3 7 |        na świecie.~- Tak jest - mówiła dalej - i ja czytałam listy
 4 7 |        tym okrutnego boga.~Akte mówiła z wielką litością i nawet
 5 7 |   zamyśliwszy się przez chwilę, mówiła dalej: - Może jednak Petroniusz
 6 7 |  dotykając jej ciemnych splotów mówiła:~- O, jakie ty masz włosy!
 7 7 |        w lasach kwiaty kwitną - mówiła Akte maczając dłonie w wazie
 8 7 |        przestraszone oczy.~Akte mówiła prawdę. Cezar, pochylony
 9 8 |        umilkła. Rozpacz, z jaką mówiła Ligia, nie znajdowała w
10 8 |      jej na myśl, że jakkolwiek mówiła prawdę, słowa jej znaczyły: "
11 8 |     nowo.~Zaś młoda wyzwolenica mówiła dalej:~- Pytam, bo mi cię
12 10|       To stanie się już zaraz - mówiła drżącymi ustami. - O, Chryste,
13 11|         czyniła jej wyznań, ale mówiła jej, że ratunku wygląda
14 11| przebaczyć ni dlaczego Pomponia mówiła o przebaczeniu, gdy powinna
15 13|     spytał Petroniusz. - Eunice mówiła mi, że jesteś lekarzem i
16 14|   odpowiedział dworak. - Boleść mówiła, nie cezar, lecz ty co o
17 20|        pomieszał jej zmysły, bo mówiła także, że w grobie widziała
18 26|        na nią, jak gdyby to, co mówiła, przechodziło całkiem miarę
19 27|  Opuściła ją spokojność. Czasem mówiła sobie, że właśnie powinna
20 31|             noc zapamiętania! - mówiła chwytając szybko powietrze. -
21 31|      była z cezarem. Z tobą zaś mówiła...~Tu dokończył jeszcze
22 32|   wiedziałem, że to ona do mnie mówiła, ale przecieżeś podsłuchiwał
23 33|      Ligię, przykazując, by nie mówiła jej, kogo między nimi znajdzie,
24 37|      lecz ona niby się śmiejąc, mówiła, iż tak bystry wzrok chyba
25 60|        przyciskał ją do piersi, mówiła dalej:~- Widywałam cię przez
26 68|         dawnych trwogach. Ligia mówiła mu, że Chrystus umyślnie