Rozdzial
1 4 | mieć orszak swych sług, nie czynił najmniejszej trudności w
2 7 | przez szmaragd.~Wszystko, co czynił Nero, wzbudzało czujność
3 14| boleści, albowiem chwilami czynił gesta, jak gdyby posypywał
4 19| się zbierać, albowiem mrok czynił się na świecie. Wzięli galijskie
5 22| spało jeszcze. Rankami ruch czynił się wcześniej właśnie w
6 24| moim, że nie ma go w domu, czynił to zaś zawsze, gdy nie znając
7 24| spojrzenie i spytał:~- Coś czynił dziś?~- Jak to? Czym ci,
8 24| panie, nie powiedział, żem czynił śluby za twoje zdrowie?~-
9 26| rozdmuchiwać węgle tak, jakby czynił to nie ustami, ale miechem
10 26| i podawać mu ją do ust. Czynił to tak troskliwie i z takim
11 27| prostym i ubogim, czego nie czynił nigdy w życiu, i począł
12 29| rozkoszy i rozpuście, owszem, czynił to jakby na złość Ligii,
13 31| Neapolis, a potem w Benewencie, czynił przygotowania i wysyłał
14 36| bardziej za wzgórze, blask czynił się coraz czerwieńszy, coraz
15 37| muzyką. A ja, czy wiesz, com czynił? Otom myślał o tobie i tęskniłem
16 40| i sceptyczny. Częstokroć czynił na ludzi wrażenie człowieka,
17 40| jeszcze pytała mnie, com czynił w Rzymie, choć wyjazd mój
18 42| godzina była późna, dzień zaś czynił się wcześnie w lipcu. Lecz
19 43| palący się Rzym!~Na dworze czynił się wieczór, ale w ogrodzie
20 52| cierpieć. Tymczasem Winicjusz czynił jeszcze wszystko, na co
21 53| Piotr go chrzcił, Piotr sam czynił cuda, niechże mu da ratunek
22 56| się szermierzy i niejeden czynił głośne śluby bogom, by zjednać
23 57| stanowczością, aby tego nie czynił. Pretorianie mogliby go
24 66| dawał znak łaski. Toż samo czynił senator Scewinus, toż samo
25 72| na jego cześć świątynie, czynił wota za jego głos, wieńczył
26 73| dalszą podróżą" i właśnie czynił do niej przygotowania, gdy
|