Rozdzial

 1 4 |     mieć orszak swych sług, nie czynił najmniejszej trudności w
 2 7 |    przez szmaragd.~Wszystko, co czynił Nero, wzbudzało czujność
 3 14|      boleści, albowiem chwilami czynił gesta, jak gdyby posypywał
 4 19|      się zbierać, albowiem mrok czynił się na świecie. Wzięli galijskie
 5 22|     spało jeszcze. Rankami ruch czynił się wcześniej właśnie w
 6 24|      moim, że nie ma go w domu, czynił to zaś zawsze, gdy nie znając
 7 24|      spojrzenie i spytał:~- Coś czynił dziś?~- Jak to? Czym ci,
 8 24|      panie, nie powiedział, żem czynił śluby za twoje zdrowie?~-
 9 26|   rozdmuchiwać węgle tak, jakby czynił to nie ustami, ale miechem
10 26|         i podawać mu ją do ust. Czynił to tak troskliwie i z takim
11 27|     prostym i ubogim, czego nie czynił nigdy w życiu, i począł
12 29|   rozkoszy i rozpuście, owszem, czynił to jakby na złość Ligii,
13 31| Neapolis, a potem w Benewencie, czynił przygotowania i wysyłał
14 36|      bardziej za wzgórze, blask czynił się coraz czerwieńszy, coraz
15 37|    muzyką. A ja, czy wiesz, com czynił? Otom myślał o tobie i tęskniłem
16 40|        i sceptyczny. Częstokroć czynił na ludzi wrażenie człowieka,
17 40|        jeszcze pytała mnie, com czynił w Rzymie, choć wyjazd mój
18 42|   godzina była późna, dzień zaś czynił się wcześnie w lipcu. Lecz
19 43|      palący się Rzym!~Na dworze czynił się wieczór, ale w ogrodzie
20 52|   cierpieć. Tymczasem Winicjusz czynił jeszcze wszystko, na co
21 53|     Piotr go chrzcił, Piotr sam czynił cuda, niechże mu da ratunek
22 56|       się szermierzy i niejeden czynił głośne śluby bogom, by zjednać
23 57|     stanowczością, aby tego nie czynił. Pretorianie mogliby go
24 66|      dawał znak łaski. Toż samo czynił senator Scewinus, toż samo
25 72|        na jego cześć świątynie, czynił wota za jego głos, wieńczył
26 73|       dalszą podróżą" i właśnie czynił do niej przygotowania, gdy