Rozdzial

 1 6 |       westchnień. Ty (powiadam), cezarze, ani ja, którzy wiemy, co
 2 7 |            Nie bądź okrutnikiem, cezarze!"~- Nie bądź okrutnikiem! -
 3 7 |      dziś mego śpiewu.~- Dzięki, cezarze, w imieniu miasta i świata -
 4 14|         na szwank jakikolwiek.~- Cezarze - mówił dalej z tą samą
 5 30|       znany z uczciwości. Lubię, cezarze, gdy marzysz o Egipcie,
 6 30|     rumieni na twój widok, boski cezarze... - Tak! Zauważyłem to
 7 30|    Syfaks z Etiopii. - Mówię ci, cezarze, com widział na własne oczy. -
 8 30|         Nemoreńskim?~- Nie wiem, cezarze. Straciłem go z oczu. -
 9 30|         świata i moją stolicą.~- Cezarze - odpowiedział Tygellinus -
10 31|        celu, jeszcze bawiąc przy cezarze w Neapolis, a potem w Benewencie,
11 33|           i pamiętajcie, że przy cezarze nikt nie jest pewny swego
12 36|          okrzyki: "Witaj, boski! Cezarze, imperatorze, witaj, zwycięski!
13 40|           Wszakżem ci już mówił, cezarze - rzekł - rozkaż, a spalę
14 40|       Gdy odprawisz augustianów, cezarze, pozwól mi na chwilę zostać
15 41|      talentu...~- Współczuję ci, cezarze, z całego serca, a ze mną
16 47|      umilkliby na wieki. Szkoda, cezarze, iż mi nie pozwoliłeś użyć
17 49|    Poświęć się dla mnie!~- Boski cezarze - odrzekł Tygellinus - czemu
18 49|          rzekł:~- Bez wątpienia, cezarze, gdyby ci pozwolili rozpocząć.~-
19 49|        żelaza:~- Wysłuchaj mnie, cezarze, albowiem mogę ci powiedzieć:
20 49|   przeciw tobie, ale nie tyś mi, cezarze, kazał spalić Rzym i nie
21 49|          pozwolić. Co do ciebie, cezarze, groziłeś nam sądem wieków
22 50|       opiekunie ludu wybranego i cezarze, lwie między ludźmi, którego
23 50|      twoją, o Izydo!~- Słyszysz, cezarze! - rzekła Poppea. - Byćże
24 51| pierzchły bez śladu. Zapomniał o cezarze, o niełasce, w jaką popadł,
25 65|         w których obaj żyli, i o cezarze. Mówił zaś tak otwarcie,
26 74|           co następuje:~"Wiem, o cezarze, że wyglądasz z niecierpliwością