Rozdzial

 1 7 |           taka radość, jakby mnie całkiem niespodziane szczęście spotkało.~
 2 9 |           na ławce ukrytej prawie całkiem w gąszczu cyprysów i poczęły
 3 19|          się jednocześnie, że nie całkiem słusznie go rozdarł? Czy
 4 19|           wypadkowi, nie pozostał całkiem bez nagrody. Serce twoje
 5 21|     istnieje dla niej rozkosz, to całkiem odmienna od tej, za jaką
 6 22|      ramionach jakiego człowieka, całkiem przegiętego w tył, z przechyloną
 7 25|         Litość nie była wprawdzie całkiem obcą temu światu, do którego
 8 25|     zwycięstwie Winicjusz stracił całkiem wątek myśli.~Lecz gdy Ligia
 9 26|           co mówiła, przechodziło całkiem miarę ludzkiego rozumowania. -
10 32|           otoczony murem pokrytym całkiem przez bluszcze, i rzekł:~-
11 33|        mówił i Petroniusz, że nie całkiem mi tam będzie bezpiecznie.
12 33|         się do jego rąk, albowiem całkiem już nie mógł wezbranego
13 34| silniejsze i już u Aulusów objęło całkiem jego duszę... Innym przędą
14 34|          mu się oczy, że ona jest całkiem różna od Rzymianek i chyba
15 36|           o twarzach cudnych, ale całkiem pokrytych grubą warstwą
16 39|       tylko czysta i głęboka, ale całkiem nowa, taka, jakiej świat
17 42|         Winicjusz, położywszy się całkiem na koniu, wpił palce we
18 42|          przedzielone rzeką, może całkiem ocalało, a w każdym razie
19 49|      trzech sestercyj, a uboższym całkiem darmo. Sciągnięto niezmierne
20 49|           do Petroniusza z twarzą całkiem już rozjaśnioną.~- Petroniuszu -
21 53|          pogromu, zajęty przy tym całkiem zabiegami o wydobycie Ligii
22 56|           na gladiatorów nowych i całkiem nie znanych, w tej nadziei,
23 56|  posągowych kształtach retiarius, całkiem nagi, prócz przepaski w
24 58|            chłopięta niedorosłe i całkiem małe dzieci. Krzyże w większej
25 62|       Ogrody stały się już prawie całkiem ciemne; między drzewami
26 65|      Rufus, ród Anneuszów jest mu całkiem oddany. Plaucjusz Lateranus