Rozdzial

 1 4 |    głęboki, ojcowski.~- Żegnaj, radości nasza i światło oczu naszych! -
 2 7 |       Lecz nagle zlękła się tej radości. Wydało jej się, że w tej
 3 14|      urodzeniu dziecka szalał z radości, szalał teraz z rozpaczy
 4 19|         krokiem, albowiem prócz radości, która zalewała mu duszę,
 5 20|      takiej chwale, rozkwicie i radości, jakich nikt na ziemi nigdy
 6 20|  wierzyli jej, a gdy płakała od radości, jedni przyganiali jej,
 7 24|        zewnątrz nie zburzyła mu radości. Chilo mógł dać znać o jego
 8 33|           A któż by ci słusznej radości miał odmawiać, synu mój.~
 9 34|         nieprzyjaciółmi życia i radości? Ów zaś odpowiedział:~-
10 35|         nieprzyjaciółmi życia i radości, to nieprawda!~- To tym
11 35| niebezpieczeństwo. Dziś, w dniu radości, rozdałem nagrody wszystkim
12 36|   towarzyszem... Uchyl zasłony, radości moja, abym cię jeszcze ujrzał
13 39|   pewniejsze? Boisz się o swoje radości, lecz czy życie nie byłoby
14 39|    spokojni, szczęśliwi i żyć w radości? Lecz oto ja głoszę miłość
15 41|      nim razem, pełni w sercach radości ze zwycięstwa. Winicjusz
16 43|         o ratunek, oni z wyciem radości rozbijali tłumy, ściągając
17 45|         i takich, którzy wyli z radości, albowiem, o panie, dużo
18 48|          błyskawica zdumienia i radości przemknęła po jej twarzy
19 51| pieszczot, poczęła płonić się z radości, jak gdyby była nie nałożnicą,
20 56|          Lud nie posiadał się z radości, upajał się śmiercią, dyszał
21 57|         Nazariusz zaś spłonął z radości i wzniósłszy ręce zawołał:~-
22 58|         dlatego, by go pozbawić radości, jaką widok męstwa zwykł
23 62|     współczucia, czy upojenia i radości, i wzmagały się z każdą
24 71|       dalej, z twarzą tak pełną radości, z jaką robotnik, który
25 73|    większego kochania, większej radości.~I tak nam płyną tu dni