Rozdzial

 1 1 |       które obejmują teraz tylko powietrze, mogły objąć ją i przycisnąć
 2 2 |     zdawały się chcieć ulecieć w powietrze, w ów błękit, który zwieszał
 3 2 |        czerwone światło - i całe powietrze było nim przesycone. Ligia
 4 7 | niemożliwe. Dłonie jego zamąciły powietrze, tworząc chmurę świetlistą,
 5 7 |     muzykantów, by poszli precz. Powietrze przesycone zapachem kwiatów,
 6 8 |         chłodne i czyste poranne powietrze, otworzyła oczy. Na świecie
 7 13|    głosił, że istotą rzeczy jest powietrze, a im powietrze cieplejsze,
 8 13|      rzeczy jest powietrze, a im powietrze cieplejsze, tym doskonalsze
 9 14|          ukojenie. Niech morskie powietrze odświeży twe boskie gardło;
10 25|     poczęły śpiewać hymn słodki, powietrze wypełniło się zapachem nardu;
11 30|     plugawych zaułków. Smrodliwe powietrze zalatuje aż tu, do mego
12 31|          mówiła chwytając szybko powietrze. - Dziś wolno... Masz mnie!
13 35|    zwłoce. Przeklina Rzym i jego powietrze, na czym świat stoi, rad
14 43|         tuż za bramą drżało całe powietrze. Przy tym most przy Porta
15 43|         ku niej, jakkolwiek samo powietrze poczęło go parzyć. Drzwi
16 44|       się coraz widniejsza; samo powietrze zdawało się być przesiąknięte
17 49|      jeszcze pożarem, napełniały powietrze smrodliwymi wyziewami. W
18 52|        przedtem nie bywało: samo powietrze było jakby nasiąknięte szałem,
19 53| Winicjusz łowiąc w pobladłe usta powietrze - ale widzisz, panie...
20 56|      nozdrza wciągały chrapliwie powietrze. Jeden przypadł nagle do
21 57| tymczasem bliżej. Ją uleczy samo powietrze, byleśmy ją wyrwali z więzienia.
22 57|        ksykanie koników polnych. Powietrze uczyniło się parne; niebo
23 57|         coraz grubszy i gęstszy. Powietrze oziębiło się natychmiast.~
24 60|     dopiero po zapachu, przez co powietrze, i tak straszne, psuje się
25 68|          byłoby ją dobiło zgniłe powietrze i niewygody, lecz teraz