Rozdzial

 1 25|          strony Ursus, z drugiej Nazariusz, syn Miriam, młode pacholę
 2 27|        pobladł straszliwie i gdy Nazariusz wyszedł po wodę dla ptaków,
 3 27|     odpowiedziała - ale wiem, że Nazariusz jest chrześcijaninem i bratem
 4 27|          do tego stopnia, że gdy Nazariusz pokazał się znów w izbie,
 5 57|           czego chcesz?~- Jestem Nazariusz, syn Miriam; idę z więzienia
 6 57|         przemówić ani słowa, ale Nazariusz odgadł zamierające na jego
 7 57|  nadzieja wróciła dawną energię.~Nazariusz zaś spłonął z radości i
 8 57|       wprawdzie człowiek - rzekł Nazariusz - który sprawdza rozpalonym
 9 57| spokojniejszy...~- Panie - rzekł Nazariusz - człowiek to nadludzkiej
10 57|         uwagi i umilkli. Po czym Nazariusz począł się żegnać, obiecując
11 57|  uradziliście czego nowego i czy Nazariusz poszedł już do więzienia?~-
12 57|          przemoczone od dżdżu. - Nazariusz poszedł ułożyć się ze stróżami,
13 57|     chora mogła oddychać - mówił Nazariusz. - Całe niebezpieczeństwo
14 57|        się naprzód odgadywać, co Nazariusz ma powiedzieć.~- Czy innych
15 57|        gospody, do swoich ludzi. Nazariusz, zabrawszy pod tunikę kiesę
16 60|       dawała mu spokoju myśl, że Nazariusz dostał się jednak do Mamertyńskiego
17 69|          Przyszedł naprzód młody Nazariusz z Miriamą, u których krył
18 69|          jednak pewnego wieczoru Nazariusz oznajmił jego przybycie.
19 69|       bliskim niebezpieczeństwie Nazariusz wyprowadził wszystkich ukrytym
20 69|         kaganka, który rozniecił Nazariusz, poczęli cichą naradę, jak
21 69|            niech jutro świtaniem Nazariusz wyprowadzi cię z miasta
22 70|       Kampanii.~Jedną z nich był Nazariusz, drugą Piotr Apostoł, który
23 70|         widzę nic - odpowiedział Nazariusz.~Lecz Piotr po chwili ozwał
24 70|      Naokół było cicho zupełnie. Nazariusz widział tylko, że w dali
25 70|         I nie słyszał odpowiedzi Nazariusz, lecz do uszu Piotrowych