Rozdzial

 1 1 |     miasto, znam naszych patres i nasze kobiety, upewniam cię, iż
 2 2 |         ci, że nie drżały, gdy na nasze maniple szły z wyciem chmury
 3 4 |          w naszym domu jak własne nasze dziecko i oboje z Pomponią
 4 20|         słowa słyszeliśmy, i oczy nasze patrzyły na Niego, albowiem
 5 23|      podał cię bezbronnego w ręce nasze, lecz Chrystus, w którego
 6 23|           my tylko uniesiemy stąd nasze głowy.~Na to nieprzywykły
 7 26|     tęskni za mną, my jednak mamy nasze pociechy, których nie mają
 8 26|         kłamstwa, oczyszcza dusze nasze od złości i obiecuje po
 9 26|          i zobaczę. Czy pamiętasz nasze rozmowy u Aulusów? Raz nakreśliłaś
10 28|         tym stanie duszy podróż i nasze rozrywki byłyby lekarstwem,
11 29| chrześcijan.~- Tak. Oni jedni!... Nasze zaś życie czymże jest, jeśli
12 30|     wystąpią... jako nimfy. Takie nasze cesarstwo rzymskie... Ciepło
13 30|       władaj i używaj! Szaleństwa nasze mają dlatego pewien sens,
14 39|        gdy nadejdzie śmierć, oczy nasze otworzą się znów, jak po
15 39|           Tak, droga moja! Ziemie nasze znajdują się w pobliżu.
16 41|        nią przede mną, że urzekła nasze dziecko w ogrodach Palatynu...~-
17 50|          Panie - rzekła - pomścij nasze dziecko!~- Śpieszcie się! -
18 56|        głosy: "Żałujmy za grzechy nasze!", po czym zapadło milczenie
19 59|           uczynią na nim wrażenie nasze pochodnie.~Chilo zląkł się
20 62|       któryś przelał krew za winy nasze, przez Twoją mękę, przez
21 69|          niewinną.~- Patrz na łzy nasze! - powtarzali wszyscy obecni.
22 73|     narodzili się w chwale. Dusze nasze ich widzą i gdy oczy płaczą,
23 73|          uroda, gdy zwiędną ciała nasze i przyjdzie śmierć, miłość
24 73|       lepiej porównać, przyjedź w nasze pachnące cząbrem góry, do
25 73|    cienistych gajów oliwnych, nad nasze pokryte bluszczem brzegi.