Rozdzial

 1 1 |           a następnie, nabrawszy sił, każemy się zanieść do Plaucjusza.~-
 2 4 |       się do niego ze wszystkich sił, a zsiniałe jej usta poruszały
 3 7 |      było, nie miałaby już na to sił.~Tymczasem do końca uczty
 4 7 |       sama broniła się ostatkiem sił, bo czuła, że ginie. Próżno
 5 11|        Zmuszał się ze wszystkich sił, by myśleć spokojnie o jej
 6 24|        napadzie złości i w pełni sił, ale w tej chwili był zarazem
 7 24|      Byłby uciekał ze wszystkich sił, ale nogi odmówiły mu posłuszeńsbwa,
 8 24|  zabłądził w ciemności, a jeślić sił brak, to odprowadzę cię
 9 25|         sam płynął ze wszystkich sił za nimi, lecz ból w złamanym
10 27|    nienawidził jej ze wszystkich sił duszy.~Jednakże zdawał sobie
11 29|          podziemnych, nieznanych sił używali dla zysku, widziałem
12 31|      silne wrażenie pozbawiło go sił. Nagle ogarnęła go tęsknota
13 32|       panie, pójdę! lecz nie mam sił... Każ mi dać choć resztki
14 32|    pewnym czasie odzyskał trochę sił i wyszli. Droga była długa.
15 41| Winicjuszu, podaj mi rękę, bo mi sił brak, Petroniusz zaś będzie
16 42|          o tym wydobywał ostatki sił z konia. Za Ardeą wydało
17 43|         Widok ten dodał mu znowu sił. Ominąwszy narożnik znalazł
18 43|       nie przejdę." Biegł resztą sił. Po drodze zrzucił z siebie
19 48|          miłuję Go ze wszystkich sił duszy mojej. Obmyj mnie
20 62|        człowiek, któremu zbrakło sił, by mógł opanować ból i
21 66|        tej nadziei ze wszystkich sił. Mówił sobie, że Chrystus
22 66|       umiłowała Go ze wszystkich sił swego czystego serca. I
23 66|          zmagających się ze sobą sił. Tur zarył się również,
24 66|         resztę swych nadludzkich sił, ale że mu już ich nie na