Rozdzial

 1 2 |            ołtarze znoszono więcej ofiar niż do świątyni Kapitolińskiego
 2 13|          żadnych posążków, żadnych ofiar, żadnych oznak, żadnych
 3 42|         wraz z obietnicami darów i ofiar. Przebiegłszy Albanum, którego
 4 50|         domy... Dziś trzeba innych ofiar, a tamtych kolej przyjdzie
 5 52|            z wyciem ulice. Szukano ofiar wśród zgliszcz, w kominach
 6 53|         powodu niesłychanej ilości ofiar miało się rozciągnąć na
 7 56|    igrzyska wspaniałością i liczbą ofiar miały przejść wszystkie
 8 56|  twierdzili, że zbyt wielka liczba ofiar, występujących jednocześnie
 9 56|           i bliskość jej, i natłok ofiar przybranych już na śmierć
10 56|              gdy widział mękę tylu ofiar, które umierając świadczyły
11 56|  wygłodniałe, nie śpieszyły się do ofiar. Czerwonawy blask na arenie
12 58|            i konwulsyjnym drganiom ofiar. Dawano jednak obrazy i
13 58|         współczucie dla przyszłych ofiar.~Ci ukryli się w przedziałach
14 58|     którymi przybijano ręce i nogi ofiar. Coraz więcej krzyżów wznosiło
15 58|         spodu w wiciokrzew. Nikt z ofiar jeszcze nie skonał, ale
16 58| porozpinanych ciałach, w milczeniu ofiar było jednak coś złowrogiego.
17 62|          je postaci, wiek lub płeć ofiar; oglądały twarze, wieńce,
18 62|          ku górze i obejmował nogi ofiar. Lud umilkł, ogrody zabrzmiały
19 62|            wspinał się ku piersiom ofiar, skręcał palącym tchnieniem
20 62|      bezkształtne bryły niedogarki ofiar. Lecz staremu Grekowi wydało
21 67|           więc radość ich na widok ofiar, wyrwanych złości Nerona,
22 69|          natychmiast do więzienia. Ofiar wprawdzie było już mniej,
23 69|           które obmyślali kaci dla ofiar. Świt często już bielił
24 73|         tobą. Tak! Nie żałujcie mu ofiar. Prometeusz również poświęcił