Rozdzial

 1 8 |        pójdzie za nim, choćby za morza, choćby za góry, do barbarzyńców,
 2 15|         im nie przeszkadzał szum morza. Boleść nasza nie uspokoiła
 3 20|           że zmartwychwstał i że morza wyschną, góry się w proch
 4 25|         na brzegu Tyberiadzkiego Morza. Widział więc szeroko rozlaną
 5 28|       stajesz jakby nad brzegiem morza, które ci każą przebrnąć
 6 30|       głosem o wschodzie słońca! Morza przyległe Egiptowi roiłyby
 7 33|      znaleźć tam statek idący na morza greckie.~Winicjusz, jakkolwiek
 8 35|   zniszczyć ogniem i chce mu się morza jak najprędzej. Powiada,
 9 36|   którego mnie posłałeś? Jego są morza i lądy, jego zwierz na ziemi
10 37|     todze, śpiewał hymn na cześć morza, który ułożył poprzedniej
11 37|          a schodzą tak blisko do morza, że końce gałęzi prawie
12 40|   przeglądających się w lazurach morza, cezar żył życiem helleńskim.
13 41|      nowe królestwa, nowe góry i morza, i nowe rozkosze, których
14 42|          potwornym pożarem... Od morza ognia i dymu bił żar straszliwy,
15 43|         go na nowo, a wobec tego morza ognia i dymu, wobec zetknięcia
16 43|    odnaleźć szpilkę nad brzegiem morza niż ją w tym natłoku i chaosie.
17 44|  otaczała na kształt wzburzonego morza płonące miasto.~Lecz nic
18 44| wszystkie inne barwy płomieni. Z morza ognia strzelały ku rozgorzałemu
19 45|         rodzaju polne ptaki znad morza i z gór okolicznych, biorąc
20 46|        niezmierną siłą od strony morza, niosąc na Caelius, na Esquilinus
21 52|   procesja udała się aż na brzeg morza, by zaczerpnąć wody i skropić
22 62|        które pokrywa góry lądy i morza, albowiem jest wszędzie
23 64|           Mniemał, że wobec tego morza przelanej krwi nie wolno
24 69|         cichą toń Tyberiadzkiego Morza, do pasterzy, spokojnych