Rozdzial

 1 2 |     włada nie Nero - ale Bóg. Nastała chwila milczenia. W pobliżu
 2 4 |       Petroniusz?~- Tak jest.~Nastała chwila milczenia, po czym
 3 8 | pomstę cezara na dom Aulosów?~Nastała chwila milczenia. Przepaść
 4 11|      będzie dla niej ratunku.~Nastała chwila milczenia, po czym
 5 14|      odbili ją chrześcijanie.~Nastała chwila milczenia.~- Słuchaj,
 6 14|   odpowiedział z dumą Chilon.~Nastała chwila milczenia. W wywodach
 7 17|      tobą. - I z tobą, ojcze.~Nastała znów cisza - tylko w oddaleniu
 8 20|      wyciągali ku niemu ręce. Nastała cisza tak głęboka, że słychać
 9 20|     się miano woli ku niebu i nastała chwila jakby oczekiwania,
10 29|     już nie możemy zrozumieć! Nastała znów chwila milczenia, po
11 31|       ciszej: - Diva Augusta.~Nastała chwila milczenia.~- Cezar -
12 33|      miłujeszże ty go zawsze?~Nastała chwila milczenia. Usta poczęły
13 40|   widziałem płonącego miasta.~Nastała chwila milczenia, którą
14 41|   ogień... Rzym ginie, panie!~Nastała chwila ciszy, którą przerwał
15 45|   bronić się od złych duchów. Nastała cisza, w której słychać
16 49|     na siebie jak dwa demony. Nastała taka cisza, że słychać było
17 51| Uwięziono ją przed południem. Nastała chwila milczenia.~- Widziałeś
18 53|   żywił... Wróć mi go, panie!~Nastała powtórnie chwila ciszy.
19 58|    przyłożył szmaragd do oka.~Nastała cisza zupełna. Oczy widzów
20 60|    Piotr modli się za ciebie!~Nastała cisza. Jedyny kaganek wiszący
21 62|     wskazał palcem na Nerona.~Nastała chwila ciszy. Dworzanie
22 71|  sądząc, że chce przemówić, i nastała cisza niezmącona.~On zaś,
23 74|     jedno tylko słowo:~- Tak!~Nastała chwila milczenia, tylko