Rozdzial

 1 2 |      żebrałem litości, długo nie mogąc słowa przemówić.~Petroniusz
 2 4 | powtarzała: "Matko! matko!", nie mogąc zdobyć się wśród łkań na
 3 11|       miał odwagi w zbrodniach i mogąc działać otwarcie, wolał
 4 11| przyszedł tylko do cezara, a nie mogąc się z nim zobaczyć wstąpił
 5 14|       nie chcąc, a zarazem i nie mogąc udać się o pomoc do cezara,
 6 20|   wołając, że widziała Pana. Nie mogąc Go dla wielkiego blasku
 7 25|         pokonać. Lecz Ursus, nie mogąc wytrzymać, zerwał się, żeleźcem
 8 27|     zdumieniem na mówiącego, nie mogąc słowa przemówić.~A ów pomilczawszy
 9 28|   porzucam drogę przemocy, a nie mogąc ni przestać jej kochać,
10 29|    Zżymał się sam na siebie, nie mogąc wszelako pozbyć się ani
11 33|       sercem, bez tchu, zaledwie mogąc się utrzymać na nogach;
12 34|     chwilę szli w milczeniu, nie mogąc objąć piersiami szczęścia,
13 39|          umilkli znów oboje, nie mogąc słów dobyć z wezbranych
14 48|         kolana pozostał tak, nie mogąc słowa przemówić.~Apostoł
15 50|       która chełpiła się, że nie mogąc przynieść krwi dziecięcej
16 52|          Wszelako Petroniusz nie mogąc zapomnieć, że gdyby nie
17 57|          pociechą. Wreszcie, nie mogąc wytrzymać, skinął na niego,
18 57|    począł mu patrzeć w oczy, nie mogąc przemówić ani słowa, ale
19 58|      będziesz na wieki!...~I nie mogąc oderwać przybitej dłoni
20 61|        wtajemnicza.~Wreszcie nie mogąc wytrzymać rzekł mu:~- Teraz
21 67|          na ramieniu Ursusa, nie mogąc iść o własnej mocy. Ursus
22 68|        że prawdopodobnie ów, nie mogąc go wprost dosięgnąć, będzie
23 68|   jeszcze osłabioną bardzo i nie mogąc chodzić o własnej mocy,