Rozdzial
1 5 | chciał sobie zjednać nowe łaski cezara, albo ją chciał zatrzymać
2 15| Próżno uważać walkę o jego łaski za jakiś wyścig cyrkowy,
3 22| tym zaskarbi sobie nowe łaski. W duszy sądził zawsze,
4 32| kogo odrzucasz tak wysokie łaski. A wówczas wydobędzie ją
5 32| perski? za co?... Piramido łaski! Kolosie miłosierdzia! za
6 35| jako motyl: żyje w słońcu łaski, a przy pierwszym chłodnym
7 35| inaczej, jak w promieniach łaski cezara. Świat nie kończy
8 39| świata, ale niech w zdroju łaski obmyje cię Piotr, który
9 40| otaczać i ubiegać się o jego łaski. Niejeden rad był nawet
10 42| potrzebował Jego litości i łaski. Zląkł się na samą myśl
11 44| odzieży, którą czasem z łaski cezarów rozdawano hałastrze
12 45| życiem za te widome znaki łaski.~Tym bardziej jednak śpieszno
13 47| jakkolwiek nigdy nie zabiegał o łaski ludu, był jednak jego ulubieńcem.
14 51| pewny siebie, jakby sam mógł łaski rozdawać. Niektórzy też
15 58| spożyć potrawy, które z łaski cezara obficie roznosili
16 58| Ufaj, gdyż dzień to jest łaski, i umrzyj w spokoju, sługo
17 63| głowy, masz drugą w gałce od laski! - odparł Petroniusz.~Dalszą
18 64| ale natomiast ani cień łaski nie padł na skazanych. Władcy
19 66| pomyślał, że niegodny jest tej łaski i że przyjdzie mu umrzeć
20 66| bał się ludzi, dawał znak łaski. Toż samo czynił senator
21 66| wzniesioną w górę na znak łaski.~Tymczasem tłumy poczęła
22 66| komediant i śpiewak, potrzebował łaski ludu, po wtóre, chciał go
23 66| w siebie oczy, dał znak łaski.~Wówczas grzmot oklasków
|