Rozdzial

 1 1 |         bramy miasta.~- Na białe kolana Charytek! Opowiesz mi to
 2 2 |     wokoło irysy. Spójrz na moje kolana. Na tarczę Herakla, mówię
 3 4 |         Aulu! Po czym padłszy na kolana, poczęła się modlić z tą
 4 8 |       Lecz Ligia obsunęła się na kolana, by błagać kogo innego.
 5 12|      Lecz ona padła przed nim na kolana i ze złożonymi rękoma poczęła
 6 15|    widocznie, bo wszyscy zginali kolana. Brała mnie ochota zejść
 7 20|        którzy tym razem padli na kolana. Towarzysze Winicjusza i
 8 27|      Lecz Ligia rzuciwszy się na kolana objęła ramionami jakby z
 9 28|          co żyło, rzuciło się na kolana, a niektórzy poomdlewali
10 28|         naprawić! Na to padli na kolana, zalewając się łzami, wyciągając
11 32|    rzucił się w jednej chwili na kolana i zgiąwszy się począł jęczeć
12 32|    jednak przytomny i padłszy na kolana począł mówić z wyciągniętymi
13 48|         Apostola i objąwszy jego kolana pozostał tak, nie mogąc
14 51|          że w tej chwili drżą mi kolana i strach podnosi mi włosy
15 52|          samego cezara, objąć mu kolana i błagać nie prowadziło
16 53|        osłabienie ugięło pod nim kolana, więc klęknąwszy u wejścia,
17 56|         wsunąwszy trójząb między kolana przeciwnika, zwalił go na
18 58|      twarz opuścił dłoń, po czym kolana zgięły się pod nim, a usta
19 60|     ziemi z łokciami wspartymi o kolana i z głowami w dłoniach,
20 62|     Chilo rzucił się z jękiem na kolana i ukrywszy twarz w dłoniach,
21 70|     zachwyt.~Nagle rzucił się na kolana z wyciągniętymi przed się
22 73| Ahenobarba i Tygellina? Na białe kolana Charytek przysięgam ci,
23 73|       krzywe łopatki, albo grube kolana, albo wyschłe łydki, albo