Rozdzial

 1 1 |           czynienia i z asklepiadami, gdym zeszłego roku chorował trochę
 2 3 |          teraz pragnę jeszcze więcej. Gdym objął jej rękę, owionął
 3 7 |                mówił dalej - a jednak gdym cię ujrzał, całą duszą moją
 4 14| chrześcijanina? Kto poznał ich naukę? Gdym wędrował przed trzema laty
 5 26|          widziałam Pomponii od czasu, gdym opuściła jej dom, ją zaś
 6 27|              w tym bezbożnym mieście, gdym po raz pierwszy, jako więzień,
 7 28|       objaśnień. Oczom nie wierzyłem, gdym wyczytał, że ów Lig zadusił
 8 28|          dziwną naukę, którą wyznaje. Gdym od nich wrócił do siebie,
 9 28|        wspominam ci o tym dlatego, że gdym na dzień przed opuszczeniem
10 28|             do głowy jeszcze wówczas, gdym leżał chory: że gdyby Ligia
11 30|             kogo zechce. Wiedzcie, że gdym był w świątyni Westy, ona
12 37|              radość na jego twarzy, a gdym go spytał, co czyni, odrzekł
13 39|             opuścił mnie sen. Nieraz, gdym zdrzemnął ze znużenia, budziłem
14 39|            już w to wierzył od czasu, gdym słyszał Piotra w Ostrianum,
15 39|               szczęścia. Dziś jednak, gdym ją poznał, cóż bym był za
16 43|             Przyszliście mi na pomoc, gdym już padł. Dzięki wam.~-
17 47|         szczerze: jak ci się wydałem, gdym śpiewał?~- Byłeś godnym
18 48|                  Lecz teraz - mówił - gdym cię odnalazł, ja cię tu
19 54|       obwódkami, i odszepnął:~- A ty, gdym umierał z głodu, kazałeś
20 57|             który mnie na ręku nosił, gdym był jeszcze dzieckiem, i
21 62|            miłuje cię. Patrz na mnie! Gdym Jego nie miał, nic nie miałem
22 63|     Petroniusz. - Tygellin śmiał się, gdym twierdził, że oni się bronią,
23 67|       Zbawiciel ocalił ją od śmierci. Gdym ujrzał ją na rogach tura,