Rozdzial

 1 10|     mówiła drżącymi ustami. - O, Chryste, pomagaj! o Chryste, ratuj!"~
 2 10|           O, Chryste, pomagaj! o Chryste, ratuj!"~Ale i Atacynus,
 3 17|       tego nie wolno! Nie zabił, Chryste uchowaj, dla zysku... Biskup
 4 45|       miłosierdzia... Widzę Cię, Chryste! Gwiazdy spadają deszczem
 5 45|  grzmotów. Widzę i słyszę Cię, o Chryste!~Tu umilkł i podniósłszy
 6 45|        grzesznych. Inni wołali: "Chryste, zmiłuj się! Odkupicielu,
 7 48|         Zali rozumiem Cię już, o Chryste? Zalim Cię godzien?~Ręce
 8 53| kobiecych, powtarzał co chwila: "Chryste, zmiłuj się!" Drgał w tych
 9 53|          z zaciśnionymi dłońmi: "Chryste, zmiłuj się!" Gdyby był
10 53|          w miarę jak powtarzał: "Chryste, zmiłuj się!", poczęło ogarniać
11 53|        drogi swoje!... Jak to, o Chryste!... Nie w Jeruzalem, ale
12 53|        ku niebu, mówił głośno: - Chryste miłosierny, spójrz na ono
13 53|      serce zbolałe i pociesz je! Chryste miłosierny, pomiarkuj wiatr
14 53|        wiatr do wełny jagnięcia! Chryste miłosierny, któryś prosił
15 53|      gwiazdom, mówił jęcząc:~- O Chryste! Jam Twój! Weź mnie za nią!
16 56|    powtarzał zeschłymi wargami: "Chryste, Chryste, i Twój Apostoł
17 56|     zeschłymi wargami: "Chryste, Chryste, i Twój Apostoł modli się
18 57|      ręce rzekł:~- O, dzięki ci, Chryste, iżeś zdjął bielmo z najdroższych
19 62|       podobne do jęku wołanie:~- Chryste!... Chryste!... Odpuść mi!...~
20 62|      jęku wołanie:~- Chryste!... Chryste!... Odpuść mi!...~Naówczas
21 66|  powtarzać:~- Wierzę! Wierzę!... Chryste! cudu!~I nie czuł nawet,
22 70|        jego wyrwał się okrzyk:~- Chryste! Chryste!...~I przypadł
23 70|    wyrwał się okrzyk:~- Chryste! Chryste!...~I przypadł głową do