Rozdzial

 1 2 |      wyżej świątyń złociły się w blasku i na błękicie. Leżące niżej
 2 8 |         się w źrenicach i cała w blasku, sama wyglądała jak światło.
 3 20|         myśli jego olśniewały od blasku, jak olśniewają oczy od
 4 20|     które widać było dobrze przy blasku ognia, ściekające po siwej
 5 20|       Nie mogąc Go dla wielkiego blasku rozeznać, myślała, że ogrodnik,
 6 25|  strzelały jasnym płomieniem i w blasku tym Winicjusz ujrzał Ligię
 7 39|    niebieskie oczy, podobne przy blasku księżyca do kwiatów mistycznych
 8 42|       zaświeciły już przed nim w blasku księżyca. Po pewnym czasie
 9 43|   rozkołysanej ciżby ludzkiej, w blasku dnia i pożogi migotały hełmy
10 44|          który rozgorzał wnet od blasku i przybrawszy barwę rozpalonej
11 44|      całą Kampanię. Przy krwawym blasku widać było dalsze wzgórza
12 45|          posuwali się przy mdłym blasku latarek ciemnym korytarzem,
13 46|     straszliwe zamieszanie. Przy blasku łuny walczono o bochenki,
14 48|          się rumieńcem i stała w blasku ognia, ze spuszczoną głową,
15 53|          posadach i zstąpi On, w blasku niezmiernym, z gwiazdami
16 53| Winicjusz wpatrywał się przy ich blasku w usta Apostoła, czekając
17 56|      które wchodziły jasne snopy blasku. Dzieci tylko płakały gdzieniegdzie,
18 56|     padał na głowę mówiącego i w blasku tym Winicjusz rozpoznał
19 56|        potężną pierś, wyglądał w blasku na żółtej arenie jak olbrzymi
20 57|          rękę na ramieniu i przy blasku pochodni począł mu patrzeć
21 67|   błyszczały mocno w miesięcznym blasku. Miasto było puste. Gdzieniegdzie
22 70|    Jakowaś postać idzie ku nam w blasku słonecznym.~Do uszu ich
23 74|      krużę mirreńską, do tęczy z blasku podobną i wprost bezcenną,