Rozdzial

 1 21|    jednak jeszcze długo, aż na Zatybrze, i słońce było już bliskie
 2 24|  spytał po drodze Ursusa.~- Na Zatybrze.~- Niedawno jestem w Rzymie
 3 36|     wieczór dopiero wracali na Zatybrze. Mając zamiar przejść rzekę
 4 42|        miasta był w ogniu. - A Zatybrze?~- Płomień tam dotychczas
 5 42|    drugiej stronie nie ma ich. Zatybrze, przedzielone rzeką, może
 6 42|      odpowiedział Juniusz. - A Zatybrze?~Juniusz spojrzał na niego
 7 42|      zdziwieniem.~- Mniejsza o Zatybrze - rzekł ściskając dłońmi
 8 42|           Mnie więcej chodzi o Zatybrze niż o cały Rzym --zawołał
 9 42|      Awentynu żar cię udusi... Zatybrze?... Nie wiem. Ogień nie
10 43|         która wiodła wprost na Zatybrze. Nie było i to rzeczą łatwą
11 43|  Portuensis, wiodącą wprost na Zatybrze, nie opamiętał się aż w
12 43|   przerzucił się już za rzekę.~Zatybrze jednak pełne było także
13 43|     się nie tylko wyspa, ale i Zatybrze, a przynajmniej drugi koniec
14 45|       i wracać znów stamtąd na Zatybrze, prawdopodobnie więc zamieszkał
15 45|  przedostał się z Via Appia na Zatybrze i jak musiał kołować, aby
16 45|       pożaru mogli powrócić na Zatybrze... Mogli okrążyć miasto,
17 45|        pełne są dymu, jak całe Zatybrze.~- Tak! słyszę śpiewy -
18 48|        schronisk, a nawet i na Zatybrze, gdyż przyszły wieści, że
19 48|     mogliśmy się przedostać na Zatybrze.~Po chwili doszli. Chata
20 49| zaledwie cztery, licząc w to i Zatybrze, resztę pożarły płomienie.
21 51|        bo z Palatynu bliżej na Zatybrze niż stąd!~Winicjusz był
22 51|   Niektóre oddziały wysłano na Zatybrze jeszcze przed południem.~